Alberto Moravia "Obojętnych" - swoją pierwszą powieść - wydał własnym sumptem w 1929 roku, w wieku 22 lat (urodził się w 1907 roku). Pisać zaczął jednak wcześniej, kiedy przebywał w sanatoriach, by wyleczyć poważną odmianę gruźlicy kości. Na szczęście po pięciu latach terapia zakończyła się sukcesem.
Debiut powieściowy Moravii opowiada o zepsutej, pogrążonej w apatii, włoskiej rodzinie, która chwyta się wszelkich sposobów, nawet tych wątpliwych moralnie, żeby przetrwać. De facto "Obojętni" to opowieść o upadku moralnym burżuazji w faszystowskich Włoszech. Książka szybko zdobyła rozgłos i została wysoko oceniona przez krytykę. Uznano, że jest jednym z najlepszych eksperymentów literackich oraz pierwszą powieścią egzystencjalną. W Polsce została wydana w 1971 roku.
Dziennikarz
W 1930 roku Moravia rozpoczął współpracę z dziennikiem "La Stampa", kierowanym ówcześnie przez Curzio Malaparte - znanego pisarza, który zasłynął brutalną reportażową książką o wymownym tytule "Kaputt", napisaną w czasie jego podróży po Europie ogarniętej koszmarem wojennym. Od tej pory Moravia stale pisał artykuły, reportaże czy recenzje do wielu tytułów włoskiej prasy.
Obieżyświat
Moravia dużo podróżował: w 1935 roku wyjechał do Nowego Jorku, aby dawać wykłady o włoskiej literaturze na Uniwersytecie Columbia, a następnie w 1937 do Chin, gdzie miał pisać artykuły dla "Gazzetta del Poppolo". W latach 60. po raz drugi odwiedził Chiny i Koreę, z których przywiózł serię artykułów o rewolucji kulturalnej. W latach 70. często jeździł do Afryki wraz ze swoim przyjacielem, reżyserem Pierem Paolo Pasolinim i Marią Callas. W Moskwie z kolei pracował w redakcji "Prawdy". Po odwiedzeniu Hiroszimy napisał esej o bombie atomowej.
Sprawa światowego pokoju oraz sprawy polityczne nie były mu obojętne - chętnie podnosił ich rangę wypowiadając się publicznie na te tematy z pozycji lewicowego, a nawet komunizującego artysty:
- Jestem pisarzem, a nie specjalistą w dziedzinie prawa międzynarodowego, ale tak jak wszyscy ludzie kocham pokój i dlatego z zadowoleniem powitałem orędzie premiera Chruszczowa podyktowane troską o losy świata i całej ludzkości - komentował Moravia w wiadomościach Polskiego Radia noworoczne orędzie premiera Chruszczowa wzywające do wyrzeczenia się stosowania siły.
01:53 7 dni w kraju i na świecie (fragmenty)___1_ polska mówi tak - poparcie polskiego rządu dla noworoczne___4277_tr_4-4_98600633ce93488[00].mp3
Buntownik
W 1940 roku wydał książkę "Maskarada", w której opowiadał o reżimie faszystowskim panującym we Włoszech za pomocą alegorii wymyślonego państwa w Ameryce Południowej. Mimo tego zabiegu jego nazwisko znalazło się na indeksie cenzury i od tej pory publikował pod pseudonimami.
Po wojnie Alberto Moravia wydał powieści, z których wiele zwróciło uwagę filmowców. "Rzymiankę" (1947) przeniósł do kina Luigi Zampa, "Matkę i córkę" (1957) zekranizował Vittorio de Sica, "Pogardę" (1963) - Jean-Luc Godard, "Nudę" (1960) - Damiano Damiani i później Cedric Kahn, zaś "Konformistę" (1970) zekranizował Bernardo Bertolucci.
Moravia współpracował przy pisaniu scenariuszy, a od lat 60. zainteresował się teatrem: założył zespół teatralny "Porcospino", który wystawiał teksty dramatyczne jego i innych pisarzy. W powojennej twórczości Moravia przedstawiał ludzi skorumpowanych, próżnych, zagubionych, jego bohaterowie nie posiadali siły moralnej, nie panowali nad swoim życiem. Badał tematy seksualności, wyobcowania, osamotnienia i hipokryzji.
az
