Członkowie Stowarzyszenia Historyczno-Eksploracyjnego "Salla" - za zgodą konserwatora zabytków - przeszukiwali przy pomocy wykrywaczy metalu miejsce po osuszonym i zarośniętym obecnie jeziorze w gminie Łukta.
"Szukaliśmy śladów II wojny światowej i przypadkowo trafiliśmy na to odkrycie. Bardzo nas to cieszy, bo stowarzyszenie działa od kilkunastu lat, ale dopiero od roku zajmujemy się poszukiwaniami w terenie", powiedział PAP znalazca grotu Damian Żuralski.
Pasjonaci regionalnej historii przekazali znaleziony artefakt do Muzeum w Ostródzie.
Jedyny taki grot
"Grot jest bardzo ciekawy, nie ma odpowiednika na ziemiach polskich, w związku z czym mamy problem z jego precyzyjnym datowaniem. Pochodzi z epoki brązu lub wczesnej epoki żelaza. Na tym etapie jest wiele znaków zapytania, które można wyjaśnić dopiero po przeprowadzeniu specjalistycznych analiz" - powiedział PAP archeolog Łukasz Szczepański.
Jak wyjaśnił, drewniana część strzały zachowała się tak długo, ponieważ leżała w wilgotnym środowisku. W muzeum przechowywana jest w wodzie, żeby drewno nie wyschło i nie uległo degradacji, zanim nie zostanie poddane konserwacji.
Łukasz Szczepański przypomniał ponadto, że woj. warmińsko-mazurskie jest bogate w jeziora, mokradła, bagna i torfowiska. Dlatego w przypadku wielu innych znalezisk archeologicznych dobrze zachowały się elementy organiczne.
Mumia z Drwęcka
Najbardziej znanym tego typu odkryciem była tzw. mumia z Drwęcka. Określono w ten sposób zwłoki kilkunastoletniej dziewczynki, którą pochowano lub złożono w ofierze około 600 roku p.n.e. Odnaleziono je w lipcu 1939 roku przy kopaniu torfowiska. Dzięki garbnikom z torfu mumia była zachowana w doskonałym stanie. Trafiła do muzeum w Królewcu, gdzie, jak inne eksponaty, uległa zniszczeniu podczas ofensywy Armii Czerwonej w 1945 roku.
***
Czytaj także:
***
Opracowaniem artefaktu odkrytego koło Łukty ma zająć się archeolog dr Marcin Maciejewski z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, badacz specjalizujący się w epoce brązu i wczesnej epoce żelaza. Znalezisko zostanie poddane analizom, które mają określić m.in. wiek drewna użytego do wykonania promienia, skład surowcowy metalu i sposób obróbki grotu. Naukowcy podejmą również próbę określenia rodzaju substancji łączącej grot z drewnianą częścią strzały.
Grot strzały to nie pierwsze znalezisko z epoki brązu, które trafiło do Muzeum w Ostródzie dzięki współpracy ze stowarzyszeniami miłośników historii. Wcześniej był to m.in. skarb ozdób odnaleziony w 2017 roku w miejscowości Lubnowy Wielkie koło Susza. Składał się on z pięciu zabytków: napierśnika, bransolety mankietowej, dwóch bransolet taśmowatych i zawieszki binoklowatej. Wykonano je w latach 950-750 p.n.e., gdy Pojezierze Iławskie zamieszkiwały społeczności kultury łużyckiej.
PAP/jp
Grot odkryty przez członków Stowarzyszenia Historyczno-Eksploracyjnego "Salla". Fot. Muzeum w Ostródzie
