Magurski Park Narodowy położony między Karpatami Wschodnimi i Zachodnimi niczym naturalny pomost

29 lat temu, 24 listopada 1994 roku, rozporządzeniem Rady Ministrów utworzony został Magurski Park Narodowy.

zdj. ilustracyjne

Foto: WDnet Creation/shutterstock

Połączenie Karpat Wschodnich i Zachodnich

Swoje właściwe funkcjonowanie rozpoczął dopiero z dniem 1 stycznia 1995 roku, co było podyktowane problemami z właścicielami gruntów, które miały się znaleźć na jego obszarze. Z tego też względu jego powierzchnia z początkowych ponad 199 km² zmniejszyła się do niecałych 195. Z tych samych względów granice parku są mocno skomplikowane, a w jego obszarze znajdują się liczne enklawy prywatnych lasów i gruntów rolnych. Sam Park trudny jest do przecenienia - ta głównie leśna część przyrodnicza- jakby specjalny pomost - łączy ze sobą Karpaty Wschodnie z Karpatami Zachodnimi i w swojej znaczącej części położony jest na terenie województwa podkarpackiego i w niewielkiej części na terenie województwa małopolskiego.

Aż 117 gatunków ptaków

Ten głównie lesisty Park (ponad 90 proc. powierzchni lasów) gromadzi ponad 800 gatunków roślin i 200 gatunków zwierząt - tu specjalne zastrzeżenie, że nie wliczono w to owadów. Największą grupę z tych policzonych zajmują ptaki, bo jest ich aż 117 gatunków, później ssaki - 57 gatunków; płazy - 1; gady - 6; ryby - 12. Wśród roślin ważne jest też to, że 59 jest objętych ścisłą ochroną, a wśród nich jest aż 17 gatunków grzybów.

W powierzchni parku znajdują się też liczne pastwiska i torfowiska, nad którymi zobaczyć możemy wznoszące się okazy myszołowa zwyczajnego, orlika krzykliwego, a oba gatunki charakteryzują się tu wręcz rekordowym zagęszczeniem w Polsce i jednym z największych w Europie. Widziane są również wznoszące się w przestworzach gatunki krogulca zwyczajnego, bociana czarnego, orła przedniego czy puszczyka uralskiego (równie rekordowe w obszarze Polski i Europy).

Różnorodność gatunków

Wśród zwierząt kroczących mamy okazy niedźwiedzia brunatnego, łosia euroazjatyckiego, wilka szarego, rysia euroazjatyckiego, żbika europejskiego, bobra europejskiego, jelenia szlachetnego, 10 gatunków nietoperzy, ale też wydrę europejską, piżmaka i jenota azjatyckiego, a to tylko ssaki.

Wśród gadów i płazów znajdzie się między innymi salamandra plamista, traszka karpacka i traszka górska, żmija zygzakowata, gniewosz plamisty, ropucha zielona, kumak górski, jaszczurka zwinka i jaszczurka żyworodna, zaskroniec i padalec. Ryby dumnie reprezentują strzebla potokowa, kleń, śliz, głowacz pręgopłetwy, brzanka, pstrąg potokowy oraz piekielnica.

Posłuchaj

23:04 2021_05_05 19_30_19_PR1_eureka.mp3 Magurski park Narodowy (Eureka/Jedynka)

 

Ochrona Beskidu Niskiego

Wracając do historii powstania Parku warto zajrzeć na oficjalny jego portal, gdzie znajdziemy dokładne kalendarium zdarzeń: "Pierwsza koncepcja objęcia najwyższą formą ochrony reprezentatywnego fragmentu Beskidu Niskiego została wysunięta w programie ochrony krajobrazu Polski przez Komitet Ochrony Przyrody i Jej Zasobów PAN już w 1975 roku. Poparło ją również Polskie Towarzystwo Leśne, a autorzy koncepcji (Faliński J. B., Kozłowski S., Smólski S.) lokalizowali projektowany Park Narodowy o powierzchni ok. 13 000 ha w rejonie Magury Małastowskiej i Wątkowskiej. Z kolei Komisja Ochrony Przyrody PTL w 1983 roku zaproponowała utworzenie parku narodowego o powierzchni ok. 18 000 ha obejmującego obszar Magury Wątkowskiej wraz z przylegającym masywem Mareszki".

To były początki myślenia o umiejscowieniu Parku w unikatowym przyrodniczo i geograficznie obszarze.

Dalsze kroki były już znaczące z uwagi na podejmowane decyzje. I tak: "W 1987 roku Zakład Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych PAN zaproponował utworzenie Magurskiego Parku Narodowego obejmującego swoim zasięgiem masyw Magury Wątkowskiej, pasmo Ostrej Góry i Dziamery oraz południową część Magury Małastowskiej. Oficjalne działania mające na celu utworzenie w Beskidzie Niskim parku narodowego rozpoczęło wystąpienie Wojewody Krośnieńskiego do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa pismem z dnia 30 lipca 1991 roku z wnioskiem o "wszczęcie procesu legislacyjnego nad powołaniem Magurskiego Parku Narodowego". Szczegółowy projekt MPN opracowali prof. dr hab. S. Michalik i mgr inż. J. Szafrański, a powołanie parku do życia poprzedzone było negocjacjami z władzami samorządowymi gmin, na terenie których tworzono Park oraz pracownikami likwidowanego Nadleśnictwa Żmigród. Rada Ministrów podjęła decyzję o utworzeniu Magurskiego Parku Narodowego 24 listopada 1994 roku (Rozp. RM z dnia 24.11.1994 r. w sprawie utworzenia MPN - Dz. U. Nr 126, poz. 618), a Park rozpoczął swoją działalność 1 stycznia 1995 roku".

Warto zatem w okresach wakacji letnich i zimowych odwiedzać to miejsce dla zdrowia i wypoczynku w "pięknych okolicznościach przyrody" trudnych do przecenienia.

PP