Tchórzliwy prowincjusz czy diabeł w ludzkiej skórze? – dwa oblicza zbrodniarza Heinricha Himmlera

Heinrich Himmler, jeden z najbliższych i najwierniejszych ludzi Hitlera, wielki inkwizytor i biurokrata śmierci, swoje życie zakończył jak tchórz, zaprzeczając ideom, które z taką gorliwością wpajał podwładnym.

Heinrich Himmler w obozie koncentracyjnym Dachau, 1936 r.

Foto: Friedrich Franz Bauer (1903–1972), Wikimedia Commons/cc. Źr.: Bundesarchiv

Heinrich Himmler – zbrodniarz wojenny, Reichsführer SS, a od 1943 r. minister spraw wewnętrznych III Rzeszy, wierny wykonawca rozkazów Hitlera w ostatnich dniach kwietnia 1945 r. opuścił swego wodza, chcąc uniknąć odpowiedzialności próbował pod fałszywym nazwiskiem wydostać się z Niemiec. Aresztowany przez Brytyjczyków, 24 maja 1945 r. w 2. kwaterze Armii Brytyjskiej w Luneburgu popełnił samobójstwo.
Ucieczka przed odpowiedzialnością
Tak zakończył życie jeden z największych zbrodniarzy w historii świata. Tę złowrogą postać czasów pogardy i komór gazowych przypomniał Sławomir Szof w audycji z cyklu ”Postacie i demony XX wieku”. Gościem programu, nadanego w czerwcu 2004 r. był historyk, znawca tematyki niemieckiej, prof. Mieczysław Tomala.
- Jego aresztowanie było właściwie przypadkowe – powiedział historyk. – Himmler ukrywał się pod fałszywym nazwiskiem. Miał dowód wyrobiony na sierżanta żandarmerii polowej. Znalazł się w dużej grupie osób wysiedlonych, uciekinierów ze Wschodu, które musiały przejść przez posterunek kontrolny armii brytyjskiej koło Bremy. Żołnierze angielscy przymykali oczy na brak dokumentów i przepuszczali tych ludzi.
Zgubiła go nadgorliwość
Himmler był jedynym, który dowód pokazał. To zachowanie od razu wzbudziło zdziwienie kontrolujących. Zaczęli wnikliwie sprawdzać podejrzanie zachowującego się Niemca. Przewieziono go do kwatery Armii Brytyjskiej. – Kiedy zbrodniarz zorientował się, że krąg podejrzeń wokół jego osoby się zaciska, przyznał się i powiedział: ”Ja jestem Himmler” – mówił prof. Tomala.
Zdeklarowany rasista
Heirich Himmler już w trakcie studiów zaangażował się w politykę. Do Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP) wstąpił w 1923 r.
- Jako młody człowiek znalazł się w grupie, która bardzo mocno propagowała rasę germańską w oparciu o kolonizację na Wschodzie i to wytyczyło jego postawę w latach następnych – komentował gość programu.
6 stycznia 1929 r. Hitler mianował go Reichsführerem SS, która w początkowej fazie była bojówką do ochrony zebrań partyjnych NSDAP przed, jak mówiono wtedy, grupami lewicowymi. Wtedy oddziały te liczyły zaledwie 260-280 członków. Ale Himmler szybko rozszerzał swoje wpływy.
Noc długi noży
Po przejęciu władzy przez Hitlera w 1933 r. został szefem policji w Bawarii, potem pełnił tę funkcję w Lubece, Meklemburgii, Badenii, aż nadeszła noc długich noży, krwawa rozprawa z kierownictwem SA - Oddziałów Szturmowych NSDAP.
- Właśnie tej nocy z 29/30 czerwca 1934 r. Himmler stał się przywódcą tej gwardii pretoriańskiej, która stała za likwidacją czołowych przywódców SA - powiedział prof. Tomala. - W tym czasie zaczęła się u niego umacniać myśl, przyjęta w czasach młodości, o wyższości rasy germańskiej i konieczności kolonizacji Wschodu. Wydawał tym samym wyrok śmierci na te społeczności i narody, które mieszkały tam, gdzie on widział przyszłość rasy germańskiej, a więc na wschód od Rzeszy Niemieckiej.

Żałosny koniec

Ten wielki wyznawca rasistowskiej teorii aryjskiej klasy panów, fascynował się okultyzmem i magią. Zabrakło mu odwagi, by odpowiedzieć za popełnione zbrodnie.
Brytyjczycy, po aresztowaniu, umieścili go w specjalnie chronionej celi. Został wcześniej przeszukany. Nikt nie pomyślał, że pod językiem może trzymać fiolkę z trucizną. Połknął cyjanek potasu. Dokumenty z sekcji zwłok zostały utajnione na okres 100 lat, do 2045 r.
Heinrich Himmler - posłuchaj audycji z cyklu ”Postacie i demony XX wieku”
Zajrzyj na ”moje.polskieradio.pl”>>>