Jak nieświeże powietrze stworzyło gimnastykę

– W XIX w. zauważono, że ludzie mieszkający w miastach żyją krócej – mówił Michał Puszkarski, kierownik działu edukacji w Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie.

Ilustracja zamieszczona w książce "Gimnastyka: jéj znaczenie i sposoby zastosowania. Poradnik dla wszystkich" (1889) autorstwa Josefa Grünfelda (1840-1910)

Foto: polona.pl/domena puibliczna

Kultura fizyczna narodziła się na przełomie XIX i XX w., ale już kilkadziesiąt lat wcześniej wielu intelektualistów zauważyło, że ludzie stają się słabi. – Na ziemiach polskich ta narracja pojawiła się w epoce przenoszenia się ludzi do miast – powiedział kulturoznawca Piotr Kubkowski. – Oprócz pozytywnych aspektów tej migracji zwracano uwagę na problem oddzielenia od ziemi i przyrody, w tym także tego, co kształtuje ciała tych ludzi – dodał.

Michał Puszkarski zwrócił uwagę, że miejski brud i zatłoczenie skutkowały wysoką śmiertelnością ludności, dlatego chętnie uciekano z wąskich ulic na świeże powietrze, wyjeżdżano w góry i do uzdrowisk. – Ludzie powoli dostrzegali, że ruch jest potrzebny i daje zdrowie – mówił.

Jednak droga do prawdziwie demokratycznego wychowania fizycznego była długa. Początkowo gimnastyka dotyczyła przede wszystkim warstw arystokratycznych, a ważnym jej elementem był... cyrk.

***

Tytuł audycji: Notatnik Dwójki 

Prowadzi: Kamil Radomski

Goście: Piotr Kubkowski (kulturoznawca, historyk sportu i wychowania fizycznego), Michał Puszkarski (Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie)

Data emisji: 30.12.2015

Godzina emisji: 13.00

mc/mm