Audycja "Słowa po zmroku" poświęcona była II Międzynarodowemu Festiwalowi Teatralnemu WARSZAWA CENTRALNA, który odbywał się w Teatrze Dramatycznym w dniach od 15 do 31 października. Hasłem tegorocznej edycji były "Migracje". Do refleksji nad własną kulturą organizatorzy zaprosili odmiennych wyznaniowo, etnicznie i kulturowo artystów.
O rozmaitym ujęciu tematu migracji, nie tylko w przedstawieniach scenicznych, Monika Pilch – autorka audycji – rozmawiała z greckim reżyserem Michaelem Marmarinosem, argentyńską choreografką Constanzą Macras, szwajcarskim muzykiem i reżyserem Christianem Garcią oraz współtwórcami wydarzenia Pawłem Miśkiewiczem i Dorotą Sajewską.
Obok oczywistych migracji kulturowych i narodowych na festiwalu znalazły się też migracje płci i migracje estetyczne – czyli przenikanie się różnych dziedzin sztuki i różnych gatunków. Tematowi migracji zostało poddane nawet samo miejsce – Teatr Dramatyczny, mentalna podróż, którą widzowie mogli przebyć przez percepcję przybyłych z daleka artystów, ma na celu odświeżenie postrzegania miejsca już znanego i udomowionego.
Reżyser Michael Marmarinos pyta o znaczenie życia pojedynczego człowieka w historii społecznej. Spektakl "Plac Apokalipsa" to swoiste połączenie "Małej Apokalipsy" Konwickiego i "Państwa" Platona, porusza przede wszystkim kwestie historii i pamięci. Zadaje pytania o to jak pracuje ludzka pamięć, czy opowiadanie to jedyny sposób jej przeżywania i jaka rolę w procesie zapamiętywania i zapominania pełni ciało?
W niezwykłą podróż przez style i epoki zabrał widzów Christian Garcia – reżyser "Glissanda" – opery, w której artyści przekształcają utwory Fryderyka Chopina. Tytuł jego spektaklu nawiązuje do techniki płynnego przechodzenia przez wszystkie dźwięki, możliwe do zagrania na jednym instrumencie. Reżyser opowiedział jak „Glissando” prześlizguje się po różnych konwencjach i środkach ekspresji, tworząc jednocześnie spójną całość.
Dla Pawła Miśkiewicza – reżysera "Klubu Polskiego" Wielka Emigracja to jedno z największych duchowych doświadczeń Polaków i fundament polskiej tożsamości. Reżyser przedstawił emigrację popowstaniową jako bezprecedensowe w Europie zjawisko "kultury samotnych mężczyzn" – przebywających poza krajem poetów i żołnierzy. Reżyser wskazał, że nie tylko wielcy artyści są istotnymi postaciami tamtych czasów. Swoją ważną rolę odegrali też bezimienni, zapomniani i ludzie w jakiś sposób wykluczeni z emigracyjnej społeczności.
Aby wysłuchać audycji "Słowa po zmroku" kliknij dźwięki w boksie "Posłuchaj".
