Fryderyk Chopin był nauczycielem Karola Mikulego, a ten wziął sobie za ucznia Stefana Askenasego. Pod skrzydła ostatniego trafiła w 1957 roku prawie nikomu wówczas nieznana argentyńska piękność. Prawie, bowiem Martha Argerich miała już na koncie pierwsze nagrody konkursów pianistycznych w Bolzano i Genewie oraz lata studiów pod okiem takich niekwestionowanych mistrzów, jak Friedrich Gulda, Madeleine Lipatti oraz Nikita Magaloff. Mimo to przerwała świetnie zapowiadającą się karierę, by swój właściwy, dojrzały debiut przeżyć w wieku dwudziestu czterech lat na VII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. I było warto, bowiem w ciągu kilku tygodni Wunderkind, jakich XX wiek znał na pęczki, przekształcił się w jednego z najwybitniejszych pianistów swojej epoki.
Interpretacje Argerich zachwyciły połączeniem żywiołowego i niepokornego temperamentu latynoskiego z ogromnym szacunkiem i wyczuciem stylu chopinowskiego. Niezależna natura Argerich dała o sobie znać po raz kolejny w 1980 roku, kiedy na znak protestu przeciwko wykluczeniu z Konkursu kontrowersyjnego Ivo Pogorelicia, pianistka zbojkotowała dalsze obrady jury. Zawiedzeni mogli poczuć się nawet najbardziej oddani wielbiciele fenomenu Argerich, gdy ponad ćwierć wieku temu artystka zrezygnowała ostatecznie z występów oraz nagrań solowych. Działalność koncertowa oraz kameralistyczna, w szczególności z udziałem młodych talentów–protegowanych królowej fortepianu, szybko przyniosła jednak nie mniej fascynujące owoce.
Do grona przyjaciół oraz stałych współpracowniki Argercih należy nie mniej utalentowany i popularny Mischa Maisky. To jedyny wiolonczelista na świecie, który studiował zarówno u Mstislava Rostropovicha, jak i u Gregora Piatigorsky'ego. Zresztą Rostropovich ogłosił Maisky'ego „jednym z najwybitniejszych wiolonczelistów młodego pokolenia. Jego gra łączy poezję i wyśmienitą delikatność z ogomnym temperamentem oraz znakomitą techniką".
Maisky urodził się na Łotwie, kształcił się w Rosji, następnie wyemigrował do Izraela. Był entuzjastycznie przyjmowany w Londynie, Paryżu, Berlinie, Wiedniu, Nowym Jorku i Tokio, a także w pozostałych najważniejszych centrach muzycznych. Uznał się za obywatela świata: „gram na włoskiej wiolonczeli za pomocą francuskich i niemieckich smyczków, używając austriackich i niemieckich strun, moja córka urodziła się we Francji, mój starszy syn w Belgii, młodszy we Włoszech, a najmłodszy w Szwajcarii; prowadzę japoński samochód, noszę szwajcarski zegarek, hinduski naszyjnik i czuję się jak w domu wszędzie tam, gdzie ludzie doceniają i lubią muzykę klasyczną".
Nagrywając wyłącznie dla Deutsche Grammophon, w ciągu ostatnich 25 lat wydał ponad 30 płyt z takimi orkiestrami, jak Filharmonicy Wiedeńscy i Berlińscy, London Symphony, Israel Philharmonic, Orchestre de Paris, Orpheus Chamber Orchestra, Chamber Orchestra of Europe i in. Jednym ze szczytowych punktów jego kariery był rok 2000 - poświęcony przede wszystkim światowemu tournee z repertuarem Bachowskim, które uwzględniało ponad 100 koncertów. Aby wyrazić swój głęboki podziw dla tego wielkiego kompozytora, Maisky po raz trzeci nagrał Suity solowe Bacha.Jego nagrania zyskały uznanie światowej krytyki i zostały pięciokrotnie nagrodzone prestiżową Record Academy Prize w Tokio, trzykrotnie otrzymały Echo Deutscher Schallplattenpreis, a także Grand Prix du Disque w Paryżu oraz Diapason d'Or , jak również nominacje do Grammy.
Muzyk prawdziwie światowej klasy, regularny gość większości najważniejszych festiwali międzynarodowych, współpracował z takimi dyrygentami, jak Leonard Bernstein, Charles Dutoit, Carlo Maria Giulini, Lorin Maazel, Zubin Mehta, Riccardo Muti, James Levine, Vladimir Ashkenazy, Giuseppe Sinopoli i Daniel Barenboim, występował z muzykami tego pokroju, co Martha Argerich, Radu Lupu, Nelson Freire, Evgeny Kissin, Lang Lang, Peter Serkin, Gidon Kremer, Yuri Bashmet, Vadim Repin, Maxim Vengerov, Joshua Bell, Julian Rachlin i Janine Jansen, by wymienić tylko niektórych.
Źródło: NIFC
Program:
Fryderyk Chopin Koncert fortepianowy e-moll op. 11
Robert Schumann Koncert wiolonczelowy a-moll op. 129
Wyk. Martha Argerich – fortepian, Mischa Maisky –wiolonczela, Orkiestra Sinfonia Varsovia, Jacek Kaspszyk - dyrygent
