Wychowana przez twórczych rodziców - aktorkę i reżysera - Jane Campion studiowała antropologię i malarstwo. To ostatnie okazało się jednak dla niej niewystarczającym środkiem wyrazu i stąd jej zwrot w stronę filmu. Swój pierwszy obraz nakręciła w 1980 roku ("Tissues"), po czym poszła do szkoły filmowej w Sydney, podczas której zaczęła odnosić sukcesy swoimi krótkimi metrażami.
Mistrzowska gra
Do najbardziej znanych i nagradzanych dzieł reżyserki należy jej trzeci film fabularny, dramat psychologiczny "Fortepian" z 1993 roku, przedstawiający historię niemej pianistki (Holly Hunter), która w połowie XIX wieku wyjeżdża ze swoją córką i fortepianem do Nowej Zelandii, by tam poślubić nieznanego mężczyznę. Kobieta porozumiewa się językiem migowym (który tłumaczy jej córka), natomiast o wiele swobodniej wyraża się, grając.
To właśnie tytułowy instrument staje się osią sporu i kartą przetargową między oziębłym mężem, zamkniętą żoną i tym trzecim - zafascynowanym kobietą Bainesem (Harvey Keitel), jedynym, któremu zależy i udaje się nawiązać kontakt z pianistką.
Film Campion w bardzo wyrafinowany i wielopoziomowy sposób prezentuje problem braku porozumienia między ludźmi, samotności i nieumiejętności wyrażania swoich myśli i emocji. Poczucie wyobcowania bohaterki pogłębia otaczająca ją przestrzeń - dzika i nieucywilizowana Nowa Zelandia wraz ze swą przyrodą, oraz miejscowa, rdzenna ludność - nierozumiejący osadników (z wzajemnością) Maorysi.
Mówiąc o tym filmie, nie można pominąć także doskonałej muzyki Michaela Nymana oraz zdjęć Stuarta Dryburgha, choć to nie ci twórcy zostali najbardziej uhonorowani nagrodami. Wśród wielu wyróżnień Oscary otrzymały dwie główne aktorki: Holly Hunter i Anna Paquin (w roli córki) a reżyserka - Oscara za scenariusz oraz Złotą Palmę w Cannes.
Co było dalej?
Po "Fortepianie" Campion zekranizowała w 1996 roku powieść Henry'ego Jamesa "Portret damy" z udziałem Nicole Kidman i Johna Malkovicha oraz muzyką Wojciecha Kilara. Kolejna historia osadzona w XIX wieku o kobiecie próbującej się wyrwać z destrukcyjnej, przemocowej dominacji mężczyzny nie spotkała się niestety z uznaniem krytyki. Następnie powstały mniej znaczące filmy fabularne: "Święty dym" (1999), "Tatuaż" (2003) i "Jaśniejsza od gwiazd" (2009).
Serial kryminalny
Ważniejszą i ciekawszą produkcją w karierze Campion okazał się serial kryminalny "Tajemnice Laketop" (2013), powstały świeżo na fali rosnącej popularności tego gatunku.
– Ten serial jest zbudowany trochę na zasadzie antyschematu, jest to bardzo powolna narracja, liczy się w tym serialu bardzo nastrój, klimat, pewne napięcia psychologiczne – opowiadała reżyserka, Magdalena Łazarkiewicz w audycji Marty Strzeleckiej w Polskim Radiu. – Tematem tego serialu też jest tajemnica, jakieś niedopowiedzenie. To trochę nawiązuje do tradycji, jakie spełniał serial "Twin Peaks" i w ogóle to się mieście w nurcie twórczości Jane Campion – dodawała.
12:52 pop-poludnie.mp3 Reżyserka Magdalena Łazarkiewicz o swoich ulubionych serialach. Audycja Marty Strzeleckiej z cyklu "Pop-południe". (PR, 03.01.2014)
Jane Campion zaproponowała tu swoje ambitne, autorskie spojrzenie na serial kryminalny, dając coś więcej niż tylko trzymającą w napięciu historię. Zbudowała przede wszystkim silne i wielowymiarowe postaci oraz specyficzną atmosferę i cały świat tajemnicy, oraz niepewności wychodząc od myśli, że nie da się do końca poznać drugiego człowieka.
az
