Niemiecki romantyzm i Andrzej Hiolski

Wybitne interpretacje "Łabędziego śpiewu" Schuberta i "Liederkreis" Schumanna przedstawimy w piątkowe popołudnie.

Opera Stanisława Moniuszki pt. Straszny Dwór w Teatrze Wielkim (1984). Na pierwszym planie Andrzej Hiolski jako Miecznik. Wielu słuchaczy kojarzy wybitnego barytona z tego typu repertuarem. Ale był on też niezrównanym interpretatorem romantycznej liryki wolnej

Foto: PAP/Jan Morek

Zmarły na przełomie stuleci baryton był przede wszystkim artystą wyjątkowo wszechstronnym. Jego repertuarowe zainteresowanie sięgające od baroku po współczesność zaowocowały historycznymi kreacjami z jednej strony w "Weselu Figara" i "Don Giovannim" Mozarta, z drugiej - w "Strasznym Dworze" Moniuszki oraz "Królu Rogerze" Szymanowskiego i wreszcie w awangardowych "Diabłach z Loudun" Pendereckiego (w 1969 brał udział w prawykonaniu tego dzieła w Hamburgu w roli ojca Grandier). My postanowiliśmy przypomnieć romantyczne oblicze Andrzeja Hiolskiego.

Program:

Franciszek Schubert Schwanengesang - Łabędzi śpiew (D. 957) - zbiór pieśni co słów Ludwiga Rellstaba, Heinricha Heinego i Johanna Gabriela Seidla; Robert Schumann Liederkreis op. 39

Wyk. Andrzej Hiolski – baryton, Jerzy Marchwiński – fortepian

(Filharmonia Narodowa, 19.11.1976)
*

Tadeusz Baird Cztery sonety miłosne Szekspira na baryton i orkiestrę

Wyk. Andrzej Hiolski – baryton, Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Tadeusz Strugała

(Warszawa, Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 23.02.1992)

***

Na "90 lat dookoła dźwięku" zaprasza w piątek (20.02) w godz. 13.00-15.00 Marek Zwyrzykowski.

mm/jp