"Mazovia Goes Baroque" czyli muzyka dawna na dawnych instrumentach...
No, niezupełnie. Tym razem instrumenty to skrzypce, harfa i... akordeon, na dodatek wyprodukowany w Moskwie zaledwie kilka miesięcy temu.
Tę współczesną akordeonową historię zrównoważyć powinna opowieść dotycząca skrzypiec, tym bardziej, że jak najbardziej oryginalnych, włoskich i pochodzących z XVIII wieku. To instrument, który w roku 1913 ówczesny francuski ambasador we Włoszech podarował komendantowi policji we Florencji jako podziękowanie za pomoc w odnalezieniu i odzyskaniu Mony Lisy skradzionej z Luwru dwa lata wcześniej.
Takich opowieści możemy w tym roku spodziewać się więcej, ponieważ muzyka dawna będzie wykonywana na naszych koncertach zarówno na instrumentach dawnych, jak i na instrumentach współczesnych. To nie eksperyment, ale zauważenie i docenienie wysiłku "współczesnych" muzyków, którzy, nie zmieniając instrumentów, wypracowują swoją własną drogę do muzyki dawnej, często zaskakująco oryginalną, a czasami przekonującą nie mniej niż produkcje muzyków "dawnych".
Nasz pierwszy tegoroczny projekt ma oczywiście swoich repertuarowych i artystycznych bohaterów. Wykonawcami będą włoski skrzypek, Davide Monti, irlandzka harfistka, Maria Christina Cleary, którzy razem tworzą duet Arparla oraz duński akordeonista Andreas Borregaard.
Arparla przedstawi dwa programy: pierwszy, poświęcony wczesnosiedemnastowiecznej muzyce włoskiej i drugi, prezentujący muzykę niemiecką, która powstawała na zamówienie arcybiskupa czeskiego Kromierzyża.
Andreas Borregaard z kolei zaprezentuje nam swoją akordeonową wersję różnych muzycznych epizodów z historii muzyki europejskiej. Kulminacyjnym momentem tej podróży w czasie będzie wykonanie Wariacji Goldbergowskich Jana Sebastiana Bacha.
Tak naprawdę nasz projekt ma jednak zupełnie innych bohaterów. Są nimi – improwizacja, ornamentacja i transkrypcja. Trzy wielkie fundamenty sztuki wykonawczej, które zbliżają ją de facto do sztuki kompozytorskiej.
Transkrypcja, a więc przełożenie muzyki na inny instrument niż ten, o którym myślał kompozytor, to domena Andreasa Borregaarda i częściowo Marii Christiny Cleary.
Ornamentacja, a więc uzupełnianie partytury drobnymi figurami melodycznymi i harmonicznymi, o których kompozytor być może myślał, ale których nie zapisał, to królestwo Arparli.
Improwizacja, a więc rozbudowywanie oryginalnej kompozycji w kierunkach, których kompozytor być może wcale nie brał pod uwagę, to pole do popisu dla Davide Montiego.
Zapraszamy na koncerty, które rozgrywać się będą na różnych poziomach muzycznego wtajemniczenia.
I pomyśleć, że to wszystko zawdzięczamy, przynajmniej częściowo, rosyjskiemu budowniczemu akordeonów i włoskiej policji.
Zaprasza Magdalena Łoś
Program
Historia muzyki z akordeonowego punktu widzenia
Anonim Miri it is while sumer ilast
William Byrd Firste Pavian, Galliarde to the Firste Pavian
Jean-Philippe Rameau Les Cyclopes, L’entretien des Muses, La Poule
Wolfgang Amadeus Mozart Andante F-dur KV 616
Erik Satie Gnossienne nr 1 i nr 6
Olivier Messiaen Les Anges
Sofia Gubajdulina De Profundis
Wyk. Andreas Borregaard – akordeon
„...e che sia musica soave” siedemnastowieczna muzyka włoska na skrzypce i harfę
Biagio Marini Sonata Quarta per sonar su due corde op. 8
Tarquinio Merula Sonata prima a 2 op. 6
Girolamo Frescobaldi La Romanesca
Dario Castello Sonata seconda
Gregorio Strozzi Mascara – sonata e ballata da più Cavalieri Napolitani nel Regio Palazzo
Marco Uccellini Sonata settima
Bartolomeo de Selma Canzona seconda a soprano solo
Marco Uccellini Sonata nona
Gregorio Strozzi Toccata seconda
Giovanni Antonio Pandolfi Mealli Sonata quarta La Castella op. 3
Arcangelo Corelli Sonata D-dur z op. 5
Wyk. Arparla: Davide Monti – skrzypce, Maria Cleary - arpa doppia
17 marca (sobota), godz. 18:00
