"Polski komiks jest biedny dlatego, że wystartował za późno"

We Francji czytanie komiksów, to jeden z najczęstszych sposobów spędzania wolnego czasu. Czołowi twórcy gatunku cieszą się tam prestiżem nie mniejszym, niż poczytni pisarze. Tymczasem w Polsce nowe komiksy osiągają sprzedaż sięgającą ledwie kilkuset sztuk, a ich czytelnicy traktowani są z lekceważeniem.

Tysiące fanów komiksu na dorocznym łódzkim Międzynarodowym Festiwalu Komiksu i Gier oraz specjalne komiksowe półki w dużych sklepach z literaturą, nie zmieniają faktu, że w Polsce, graficzne opowieści są rozrywką niezwykle niszową.

Czytanie komiksów powszechnie postrzegane jest jako rozrywka dla dzieci, zaś sięganie po nie w późniejszym wieku często traktowane jest jako przejaw emocjonalnej niedojrzałości. Tymczasem, jak z mozołem przekonują krytycy, komiks jest taką samą dziedziną sztuki jak film, czy malarstwo i ma swoje ambitne i mniej ambitne odsłony. – Niektóre tytuły wymagają wielkiego główkowania i przygotowania intelektualnego – mówiła w Czwórce, krytyczka, Monika Małkowska.

Niedocenianie komiksu przez polskich czytelników zdaniem Tomasza Kołodziejczaka, pisarza i autora komiksowych scenariuszy, wynika z braku tradycji.

- Komiks frankofoński i amerykański, kształtował się w latach 20., i wtedy była to jedyna forma obrazkowej rozrywki, którą można było dostarczyć młodemu czytelnikowi. W Polsce, komiks z pełną mocą wszedł na rynek dopiero w latach 90. i musiał konkurować z całą masą innych pop kulturowych zjawisk – zwracał uwagę.

Dziś jedyne tytuły, które osiągają w Polsce przyzwoite nakłady, to te, które ukazywały się u nas w latach 70. Starsi czytelnicy z sentyementem, dalej chętnie sięgają po zeszysty z takich serii jak  "Kajko i Kokosz", "Tytus, Romek i Atomek”, czy "Thorgal”. – Gdybyśmy wtedy mieli normalny rynek, to dziś takich serii mielibyśmy trzysta, a nie cztery – podsumowywał Kołodziejczak.

Więcej na temat kondycji polskiego komiksu w nagraniu audycji.

bch