W Jedynkowym „Magazynie filmowym” z krytykiem – Andrzejem Kołodyńskim rozmawia Magdalena Mikołajczuk.
8 CZĘŚCI PRAWDY, reżyseria: Pete Travis, obsada: Dennis Quaid, William Hurt, Matthew Fox, Sigourney Weaver, Forest Whitaker
Amerykański thriller Pete Travisa opowiada o ośmiu różnych punktach widzenia zupełnie obcych sobie osób. Stały się one świadkami zamachu na Prezydenta Stanów Zjednoczonych, do jakiego doszło podczas konferencji poświęconej międzynarodowej walce z terroryzmem w Salamance. W chwili gdy Prezydent Ashton zbliżał się do podium, z tłumu padł strzał. Każdy ze świadków zamachu dysponuje własną wersją zdarzeń. Posiadają ją m.in. dwaj agenci Służb Specjalnych wyznaczeni do ochrony Prezydenta - Thomas Barnes i Kent Taylor, a także amerykański turysta Howard Lewis przekonany, że zarejestrował na kamerze moment tragedii i samego zamachowca. Jeszcze inną wersję zdarzeń przedstawia producentka wiadomości telewizyjnych Rex Brooks, która zdaje relację z tragedii milionom widzów na całym świecie. Podczas gdy każde z nich ujawnia swój punkt widzenia, fragmenty relacji zaczynają składać się w idealną i logiczną całość, a wszystko razem ujawnia szokujące motywacje przestępstwa.
Jest to wyjątkowo efektowny film, który dzieje się w Salamance. Przepiękne miasto, nie tak często pokazywane na ekranie, tutaj ukazane jest z różnych punktów widzenia: z dołu i z helikoptera. Mamy tu także oszałamiającą sekwencję pogoni samochodowej zatłoczonymi ulicami Salamanki. Czegoś takiego już dawno nie było w kinie. Fabuła filmu jest tak skomplikowana, że widz który obejrzy ten film, może dopiero za trzeciem razem zrozumie, o co chodzi – mówi krytyk - Andrzej Kołodyński. (703,12 KB)
WSZYSTKO ZA ŻYCIE, reżyseria: Sean Penn, występują: Emile Hirsch, Marcia Gay Harden, Catherine Keener, William Hurt
Najnowszy film Seana Penna opowiada autentyczną historię, opisaną w bestsellerowej powieści Jona Krakauera „Into The Wild”. Jej bohaterem jest 22-letni Christopher McCandless. Po skończonych studiach młodzieniec decyduje się zerwać z dotychczasowym życiem. Marzy o podróży w nieznane, realizacji marzeń i samospełnieniu. Mimo że McCandlessa charakteryzuje silne poczucie przynależności do rodziny, pragnienie posiadania domu i bliskich, ten młody idealista decyduje się jednak na samotną wędrówkę. Trasa podróży wiedzie przez pola Południowej Dakoty, bezdroża Kolorado, Slab City w Kalifornii, aż hen po dzikie ostępy Alaski. Chłopak spotyka na swej drodze wiele ciekawych postaci, zazwyczaj ludzi z marginesu amerykańskiego społeczeństwa. Pomagają mu oni odmienić dotychczasowe postrzeganie świata i tradycyjny stosunek do rzeczywistości. McCandless trafia ostatecznie do dzikiej głuszy Alaski. Tam rozpoczyna ostatni już etap swojego życia, poświęcony przemyśleniom i obcowaniu sam na sam z naturą.
Z ciekawością się patrzy na tego młodego człowieka, na jego przemianę, odkrycie niebywale pięknej przyrody na Alasce. Jego droga kończy się tragicznie, nie mniej coś za coś. Zapłacił najwyższą cenę za to, co chciał osiągnąć i osiągnął. Jest to film, który ogląda się z ogromnym zainteresowaniem i wzruszeniem. Sean Penn czekał długo, parę lat na realizację tego obrazu, ale zrobił go i jest to bardzo dobry film – mówi krytyk - Andrzej Kołodyński. (606,38 KB)
JUNO, reżyseria: Jason Reitman, występują: Ellen Page, Michael Cera, Jennifer Garner, Jason Bateman
Juno jest obdarzoną niezwykłym poczuciem humoru nastolatką. Choć twardo stąpa po ziemi, to jednak w głębi serca posiada odpowiednią dla swojego wieku wrażliwość. Pewnego razu, gdy jej szkolne koleżanki po raz kolejny siedzą na MySpace, Juno postanawia podążyć za głosem serca i kochać się z nieśmiałym Bleekerem. Gdy jednak wkrótce dowiaduje się o niechcianej ciąży, wraz z najlepszą przyjaciółką Leą postanawia odnaleźć dla dziecka zastępczych rodziców. Przeszukując lokalne gazety natrafia na zamożną parę - Marka i Vanessę Loring. Małżeństwo od dawna stara się o adopcję dziecka. Natomiast ojciec Juno i jej przybrana matka są początkowo niemiło zaskoczeni wiadomością o ciąży nastolatki. Mimo wszystko jednak wspierają córkę, towarzysząc jej w trudnych chwilach. Gdy nadchodzi dzień urodzenia dziecka gotowość państwa Loringów do adopcji nagle słabnie. Juno nieoczekiwanie popada w nowe tarapaty, z których także i tym razem wybawi ją optymizm i nadzwyczajne poczucie humoru.
Jest to wielka niespodzianka. Przyznam się, że nie bardzo chciałem na ten film iść. Jeszcze raz historia dziewczyny, która zachodzi w ciążę i szuka przybranych rodziców dla swojego dziecka... Tymczasem to, co zaskakuje, jest przede wszystkim pełen humoru i zdrowego rozsądku dystans. Ona nie robi z tego tragedii. Widzi tę sytuację, uważa że jest jeszcze niedojrzała, nie potrafi wychować dziecka, dlatego szuka rodziców zastępczych. Jest to film, który zupełnie inaczej pokazuje taką sytuację, niż gdybyśmy wyobrazili ją sobie w filmie polskim – opowiada krytyk filmowy – Andrzej Kołodyński. (723 KB)
PRZEBACZ, reżyseria: Marek Stacharski, występują: Aleksandra Nieśpielak, Bartosz Turzyński, Gabriela Kownacka, Marta Malikowska
Bohater filmu Marka Stacharskiego - 20-letni Stan, mieszka w biednej dzielnicy i jest członkiem gangu ulicznego. Wraz z kolegami napada na pijanych imprezowiczów, wyrywa kobietom torebki i okrada sklepy. Zajęcie to powoduje, że porzuca pracę w warsztacie samochodowym. Pewnego razu, będąc pod silną presją członków gangu, napada i gwałci młodą dziewczynę – Joannę. Nie ponosząc żadnych konsekwencji za popełnione przestępstwo, dokonuje dalszych rozbojów. Po jednym z nieudanych włamań, uciekając przed policją, upada i łamie nogę. Następnie trafia do szpitala, w którym pielęgniarką jest Joanna. Dziewczyna nie rozpoznaje Stana, ale on ją od razu. Wkrótce oboje zaczynają darzyć się sympatią. Po opuszczeniu szpitala chłopak zaczyna stronić od osiedlowego towarzystwa. Spotyka się z Joanną, której pomaga przezywciężyć traumę po gwałcie. Czuje jednak rozdarcie pomiędzy lojalnością wobec członków gangu, a dziewczyną. Coraz częściej zaczyna odczuwać także poczucie winy wobec niczego nieświadomej Joanny.
Jest to historia o prześladowcy i osobie prześladowanej. Niezależnie od wszystkiego trzeba tu wspomnieć o jeszcze jednej osobie – aktorce Marcie Malikowskiej. Jest ona niesamowita, grając postać punkówy, osoby złej. Film jest rodzajem sympatycznego melodramatu, w którym musi dojść do momentu ekspiacji. Obraz mnie mało przekonał i mało wzruszył – ocenia film krytyk – Andrzej Kołodyński. (689,06 KB)
METROPOLIS, reżyseria: Fritz Lang, występują: Alfred Abel, Gustav Frohlich, Brigitte Helm
Powstały ponad 80 lat temu film Fritza Langa, zaliczany jest do klasyki kinematografii. Opowiada historię miasta przyszłości, w którym rządy sprawuje uprzywilejowana kasta Myślicieli. Żyją oni na powierzchni metropolii, w wielkim dobrobycie. Drugą część społeczności stanowią mieszkający w podziemiach robotnicy. Swoją ciężką pracą utrzymują ludzi z powierzchni. Pewnego razu syn władcy Metropolis – Freder, spotyka piękną dziewczynę Marię. Jest ona córką robotnika i walczy o równouprawnienia mieszkańców obydwu części miasta. Rodzące się między chłopakiem i dziewczyną uczucie poddane zostaje wkrótce próbie, gdy Freder uświadamia sobie nieczyste intencje ojca wobec Marii...
Jest to film, który wizualnie jest arcydziełem. Niebywale rozbudowana jest w nim wizja przyszłości, wspaniałego miasta, które wybija się do góry, ale ma podziemia, gdzie pracują robotnicy. Wizja jest oszałamiająca. Natomiast sens tego filmu jest niezbyt intelektualnie nośny. Mówi on o tym, że dwie warstwy społeczne: myśliciele na górze i robotnicy na dole – powinny się ze sobą porozumieć. Natomiast film jest do oglądania znakomity. Jest to odnowiona wersja obrazu niemego z dodaną muzyką. To, co się nigdy nie zestarzeje w tym filmie, to jest tak zwana fałszywa Maria – robot, który zamienia się w piękną kobietę porywającą robotników do buntu – opowiada o filmie krytyk – Andrzej Kołodyński. (801,38 KB) (Metropolis.mp3)
PÓŁKSIĘŻYC, reżyseria: Bahman Ghobadi, występują: Ismail Ghaffari, Allah Rashtiani
Głównym bohaterem obrazu Bahmana Ghobadiego jest znany i ceniony śpiewak o imieniu Mamo, nazywany „kurdyjskim Mozartem”. Mężczyzna po wielu latach spędzonych na wygnaniu w Iranie, na starość doczekał się wreszcie upadku rządów Saddama Husajna. Wraz z synami postanawia wyruszyć do irackiego Kurdystanu. Celem podróży ma być koncert, na który czekał 35 lat i który stanie się spełnieniem jego życia. Mamo zamierza wziąć ze sobą śpiewaczkę Hesho, której piękny kobiecy śpiew ma stać się dopełnieniem koncertu. Mężczyzna nie wyobraża sobie koncertu bez żeńskiego głosu, stanowiącego nieodłączny element tradycyjnej muzyki Kurdów, mimo że od czasu islamskiej rewolucji jest on w Iranie zakazany. Chociaż wyprawie towarzyszy zła przepowiednia, to jednak Mamo zrobi wszystko, by przeprowadzić zamierzony plan do końca. Starzec zdaje sobie doskonale sprawę, że zostało mu niewiele czasu i może nie skorzystać drugi raz z możliwości występu w Iraku. Jednak zgodnie z przepowiednią wyprawa staje się coraz bardziej niebazpieczna, a trudności potęgują sie jeszcze bardziej podczas przekraczania irackiej granicy...
Jest to moralitet o umieraniu, także o umieraniu pewnej kultury. Mamy tu do czynienia z kulturą Kurdów – nie zapisywaną, ale taką która trwa w pewnych przekazach, tak jak w tej muzyce w filmie. Zespół Mamo próbuje przemycić śpiewaczkę przez granicę i napotyka szalone kłopoty. Charakterystyczną dla wizyjności tego filmu jest scena, w której bohaterowie jadą do miejscowości zamieszkałej przez śpiewaczki, którym nie wolno występować. Ustawiają się one na dachach i śpiewają. Tę scenę pamięta się później zarówno wizualnie, jak też muzycznie. Jest to trudny ale piękny film, przy całych swoich pozorach realizmu, wizyjny i poetycki – podsumowuje obraz krytyk Andrzej Kołodyński. (632,25 KB)
Zapraszamy do wysłuchania w przyszłą sobotę (12.04.2008) kolejnego odcinka "Magazynu Filmowego" o 11:00 w Programie Pierwszym Polskiego Radia oraz magazynu „Trójkowo, filmowo” o 15:00 w radiowej „Trójce”.
(ab)
