Wystawa stanowi wynik kilkumiesięcznych poszukiwań ośmioosobowej grupy kuratorów. „Badania terenowe” przeprowadzili na akademiach sztuk pięknych i w pracowniach artystów. Zapoznali się tam z twórczością blisko trzystu młodych ludzi, decydując się zaprezentować w Warszawie prace dwudziestu z nich.
Poszukując produkcji artystycznej „u źródeł”, z pominięciem tradycyjnych kanałów dystrybucji i promocji, kuratorzy brali pod uwagę specyfikę działalność polskich akademii sztuki, interesowały ich relacje między studentami a charyzmatycznymi profesorami, a także rozdźwięk między zinstytucjonalizowanym art-worldem a jego często „niedzisiejszym” zapleczem edukacyjnym.
Wystawa ma charakter prezentacyjny. Nie posiada założonego tematu. Wśród pokazywanych prac można jednak doszukać się kilku powracających co chwila wątków. Jednym z nich jest relacja ucznia-artysty z akademicką tradycją pracowni. Decyzje podjęte na początku drogi artystycznej mogą rzutować na dalszą karierę. Tytuł wystawy „NIE MA SORRY” nawiązuje do bezlitosnych realiów panujących w świecie sztuki - ryzyka, które trzeba podjąć, jeżeli chce się uczestniczyć w grze.
Marcin Nowicki, „Nie wiem”, wideo, 4’51’’, 2003
Ścieżkę dźwiękową do filmu stanowi zremiksowana wypowiedź Józefa Robakowskiego. Próbując zdefiniować sztukę, pedagog stwierdza: „Nie wiem”. Praca Nowickiego jest wprowadzeniem do wystawy. Można ją oglądać zaraz przy wejściu na sale ekspozycyjne.
Wojciech Doroszuk, „Gençlik Park”, wideo, 12’00’’, 2008-10-22
Film został nakręcony w największym i najstarszym parku rozrywki w Ankarze - Gençlik Park (czyli parku młodzieży). Kiedyś był on miejscem tętniącym życiem. Od kilku lat ulega powolnej degradacji. Wiele maszyn jest nieruchomych, inne działają pomimo tego, żę nikt ich już nie używa. Strażnicy pilnują parku pogrążeni w błogiej nudzie.
Marzena Zawojska, „Serce moje”, wideo, 9’55’’, 2007
Film o entuzjastach sportowego performance’u. Grupa kibiców Łady Biłgoraj przygotowuje się do rozgrywek swojej ulubionej drużyny. W trakcie meczu odtwarzają wcześniej przygotowany układ choreograficzny.
Marc Tobias Winterhagen, „The callgirl and her client”, wideo, 5’15’’, 2008
Sensacyjna miniatura filmowa w konwencji erotyczno-filozoficznej. Jej bohaterami są prostytutka i jej klient. Kobieta snuje rozważania na temat czasu i przemijania, podczas gdy jej partner, nie czuły na metafizyczne uniesienia, staje się coraz bardziej nachalny i agresywny.
Agnieszka Polska, „Ćwiczenia korekcyjne”, film animowany, 8’6’’, 2008; Obiekty, grafika 2007-2008
Film animowany, oparty na materiałach z książek o gimnastyce korekcyjnej i rehabilitacyjnej. Praca Agnieszki Polskiej także poddana została korekcie. Powstały jej trzy różne wersje, prezentowane w trzech pracowniach krakowskiej ASP. Artystka pokazuje również fotomontaże przedstawiające nieistniejące działa sztuki i akcje artystyczne.
Franciszek Orłowski, „Pod skórą”, instalacja, 2008
Przed głównym wejściem do muzeum stoi samochód, który pokryto asfaltem. Kształt pojazdu jest dobrze widoczny spod czarnej „skóry”, choć on sam jest niemal organicznie zrośnięty z podwoziem. Przeistoczył się w „zaparkowany monument”.
Łukasz Jastrubczak, Bez tytułu, obiekt, 2008
Humanoidalny obiekt, który artysta nazywa „źle wyrenderowanym złem”, odnosi się do kiepskich symulacji komputerowych. Pozostające na zewnątrz części obiektu są skazane na znieszczenie przez niepogodę i wandali. Pracy towarzyszą wydruki – zapis komputerowego meczu między zduplikowanymi zawodnikami tej samej drużyny.
Julia Zborowska, „Rozmowa z MM”, wideo, 5’28’’, 2008
Zborowska rozmawia z artystą - Marcinem Maciejowskim. Przestaje on być przedstawicielem młodej sceny artystycznej, przeistaczając się w „klasyka”. Artystka zadaje starszemu koledze pytania m.in. o znaczenie słowa w malarstwie i dynamikę procesu twórczego. Porozumienie jednak nie następuje, a cała sytuacja nabiera kłopotliwie komicznego charakteru.
Anna Molska, „OWOW11”, wideo, 9’26’’, 2007
Film powstał na kanwie ćwiczeń „Obszar Wspólny, Obszar Własny”, odbywających się od lat 80. w pracowni profesora Grzegorza Kowalskiego. Tematem zajęć w roku akademickim 2006/07, dokumentowanych przez artystkę, była szafa. Artystka dystansuje się do akademickich ćwiczeń, kluczowych dla historii polskiej sztuki najnowszej, melodeklamując uwagi profesora Kowalskiego.
W wystawie biorą udział także: Wojciech Bąkowski, Paul Destieu, Wojciech Doroszuk, Wojciech Kosma, Katarzyna Krakowiak, Mateusz Kula, Anna Panek, Sławomir Pawszak, Łukasz Pietrzak, Aneta Ptak, Paweł Sysiak, Aleksandra Winnicka i Piotr Żyliński.
Zespół kuratorski: Klaudia Benjaszewicz, Aleksandra Jach, Kamila Jezierewska, Katarzyna Karwańska, Piotr Lisowski, Elżbieta Piotrowska, Anna Tomaszewska, Stanisław Welbel.
Wystawę „NIE MA SORRY” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (ul. Pańska 3) oglądać można do 22 listopada.
Andrzej Burgoński
