"Rosyjski Leonardo da Vinci” odkrywcą atmosfery Wenus

Michaił Łomonosow zajmował się niemal każdą dziedziną nauki. To on, obserwując Wenus przechodzącą przez tarczę Słońca, odkrył, że na planecie nazwanej imieniem rzymskiej bogini miłości istnieje atmosfera - gruba i gęsta.

Łomonosow i Katarzyna II (Aleksey Danilovich Kivshenko), foto: wikipedia/domena publiczna

26 maja 1761 roku rosyjski uczony Michaił Łomonosow odkrył atmosferę Wenus. Dokonał tego podczas obserwacji przejścia tej planety na tle tarczy Słońca.
Łomonosow urodził się na Pomorzu 19 listopada 1711 roku. Kształcił się w Petersburgu, Moskwie oraz Niemczech. Odkrycie atmosfery Wenus poczytuje mu się za główną zasługę, ale nie tylko to zapewniło mu nieśmiertelność. Wsławił się również jako prekursor nowej dziedziny wiedzy – chemii fizycznej. Sformułował także prawo zachowania masy w reakcjach chemicznych. Prowadził badania geologiczne, wyprzedzając w tym współczesnych sobie rodaków, ale tę stronę działalności Łomonosowa Rosja doceniła dopiero po jego śmierci, która nastąpiła 4 lub 15 kwietnia 1765 w Petersburgu.
Wśród wielu dziedzin, którymi zajmował się Łomonosow, była także poezja. Jego wiersze miały zazwyczaj sprośny charakter, ale są też dzieła przyzwoite, takie jak “Poranne rozmyślania o wielkości bożej” (1751) czy “Rozmowy z Anakreontem” (między 1756 a 1761). Zasłynął on jako mistrz ody panegirycznej.
Łomonosow był twórcą Uniwersytetu Moskiewskiego, który od 1840 roku nosi jego imię. Na jego cześć nazwano również kratery uderzeniowe na Marsie i na Księżycu.