Reportaż z udziałem wybitnego rzeźbiarza, profesora warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, autora wspomnień zatytułowanych z "Ziemi polskiej do Polski". Świat dzieciństwa Stanisława Kulona urodzonego w rodzinie polskiego osadnika, na przedwojennych Kresach Wschodnich, w małej wiosce w powiecie Podhajce, zawalił się wraz z wybuchem II Wojny Światowej. Wkroczenie Sowietów 17 września 1939 r. na Kresy, ostatecznie zakończyło sielskie dzieciństwo dziewięcioletniego chłopca. 10 lutego 1940 roku całą rodzinę Kulonów – rodziców i sześcioro dzieci – Rosjanie deportowali aż pod Ural. Ciężkie warunki życia w obozach pracy, spowodowały śmierć rodziców, a także młodszych braci. Stanisław Kulon, wraz z pozostałym przy życiu rodzeństwem, trafił do rosyjskich sierocińców. Powrót do Polski w 1946 r. zapoczątkował niełatwe życie - już w rodzimych Domach Dziecka. Jednak artystyczne zdolności Stanisława Kulona – nauka w zakopiańskiej szkole Antoniego Kenara, a potem studia w Akademii Sztuk Pięknych wyznaczyły drogę artysty. Jego sztuka naznaczona piętnem tragicznych przeżyć, stała się (i jest do dziś) źródłem radości i szczęścia. Autorka reportażu odwiedzając artystę w zbudowanym przez niego domu (podobnym do tamtego kresowego) i miała okazję wysłuchania opowieści o tragicznych latach młodości Profesora, a także jego refleksji na temat sztuki.
