Pałac Kultury, czyli solidna konstrukcja amerykańska

- Architektoniczna kuriozalność Pałacu wynika z jego anachroniczności, bo nawiązuje on do moskiewskich drapaczy chmur, które stanowiły próbę przegonienia nowojorskiej architektury wysokościowej z przełomu wieków - mówił historyk sztuki prof. Waldemar Baraniewski.

Warszawa, 22.07.1955. Uroczyste otwarcie Pałacu Kultury i Nauki im. Józefa Stalina. W tym roku obchodzimy 60. rocznicę tego wydarzenia

Foto: PAP/Jerzy Baranowski

- To skopiowana nowoczesna stalowa konstrukcja amerykańska wypełniona materiałem ceramicznym. Dodatkowo Pałac Kultury i Nauki trzeba było dostosować do wymogów architektury socrealistycznej, co znalazło wyraz w detalach i wykończeniach - mówił o paradoksach pierwszego polskiego drapacza chmur autor książki "Pałac w Warszawie". W ten sposób w 1955 roku w centrum morza powojennych ruin pojawił się monumentalny biały budynek otoczony ogromnym Placem Defilad.  - Otrzymaliśmy w samym centrum miasta ogromną przestrzeń, która jednocześnie nie stanowiła centrum miasta - komentował prof. Baraniewski.

Szybko podjęto - nieskuteczne - próby poradzenia sobie z tym paradoksem. W ciągu jednej nocy na Placu Defilad pojawił się między innymi całkiem dojrzały... "lasek katyński".

Przemysław Bluszcz czyta na antenie Dwójki książkę Beaty Chomątowskiej "Pałac Kultury. Biografia intymna">>>

***

Tytuł audycji: Spotkania po zmroku

Prowadził: Dawid Dziedziczak

Goście: Beata Chomątowska (autorka książki "Pałac. Biografia intymna"), prof. Waldemar Baraniewski (autor książki "Pałac w Warszawie"), Magdalena Budzińska (współredaktorką książki "Jako dowód i wyraz przyjaźni" z reportażami na temat Pałacu Kultury i Nauki)

Data emisji: 22.07.2015

Godzina emisji: 22.30

mm/bch