Hieroglify odnalezione w grobowcu wskazują, że Ptah-M-Wia pełnił kilka ważnych funkcji w czasach rządów Ramzesa II. Był m.in. skarbnikiem i głównym nadzorcą żywego inwentarza władcy. Ryciny wskazują też, że był urzędnikiem odpowiedzialnym za składanie ofiar w jednej ze świątyń, które faraon wzniósł w Tebach (ob. Luksor).
Brutalna śmierć faraona. Zagadka rozwiązana po 3500 latach
Grobowiec jest bogato zdobiony. Na jego ścianach wymalowano m.in. sceny prowadzenia zwierząt gospodarskich na rzeź. Inne malunki przedstawiają mężczyznę (być może to Ptah-M-Wia) siedzącego przy dzbanach. Archeolodzy odkryli na miejscu również kamienne słupy z wyrytymi inskrypcjami. Przedstawiają one Ozyrysa - boga wegetacji oraz cyklu śmierci i odrodzenia.
Urzędnik potężnego faraona
Ptah-M-Wia służył faraonowi Ramzesowi II, jednemu z władców starożytnego Egiptu, panującemu w latach 1279–1213 p.n.e. Władca ten zapisał się w dziejach jako współautor pierwszego znanego traktatu pokojowego w historii, który zawarł z królem Hetytów po przegranej bitwie pod Kadesz. W ciągu swojego długiego panowania faraon, mimo początkowych porażek, rozszerzył i ugruntował wpływy Egiptu w Palestynie i Syrii.
Ramzes II dał się poznać jako wybitny budowniczy. Do najbardziej okazałych monumentów zniesionych podczas jego panowania należą świątynie w Abu Simbel, gdzie wyrzeźbiono sceny z rzekomego zwycięstwa pod Kadesz (tym samym Ramzes II jest też pierwszym znanym w historii władcą, który sięgnął po kłamliwą propagandę, przedstawiając porażkę jako sukces). Inną okazałą budowlą powstałą w czasach jego rządów jest Ramesseum - kompleks świątynno-grobowy faraona.
O odkryciu grobowca urzędnika poinformowało egipskie Ministerstwo Turystyki i Starożytności. Sakkara to nekropolia w prowincji Giza, położona na zachód od Memfis, stolicy Egiptu w czasach Starego Państwa (ok. 2657–2166 p.n.e.). Znajdują się tam liczne grobowce urzędników, a także mastaby (grobowce w formie ściętego ostrosłupa) i piramida schodkowa faraona Dżosera. Obszar wpisany jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
bm/Smithsonian Magazine/LiveScience
