Przeciwko podwyżkom tzw. cen komercyjnych niektórych gatunków wędlin i mięs, które objęły także przetwory mięsne w stołówkach pracowniczych rozpoczynają strajk m. in. niektóre wydziały: WSK PZL – Mielec, Zakłady Mechaniczne "Ursus" w Warszawie, Fabryka Autobusów "Autosan" w Sanoku, Fabryka Obrabiarek "Ponar" w Tarnowie.

Obraduje Biuro Polityczne, które zajmuje się m. in. problemem zwiększenia produkcji rynkowej i rozwojem drobnego przemysłu.

Wybuchają kolejne strajki m. in. w zakładach "Polmo" w Tczewie, "Pomet" w Poznaniu i Hucie Warszawa. Padają żądania podwyżek płac i zmiany norm pracy.

W mieszkaniu Jacka Kuronia powstaje punkt zbierania informacji o strajkach, które następnie przekazywane są na Zachód.

Strajkują kolejne zakłady, m. in.: Fabryka Lamp Kineskopowych "Zelos" w Piasecznie, Zakłady Remontu Obrabiarek "Ponar – Reso" w Żyrardowie, Zakłady Spirytusowe "Polmos", Zakłady Garbarskie "Syrena". W "Ursusie" powołano Komisję Robotniczą, która domaga się wprowadzenia stałego dodatku drożyźnianego i gwarancji nietykalności dla strajkujących.

Strajk rozpoczęło Tarnowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego. Tymczasem I sekretarzowi KC PZPR Edwardowi Gierkowi wręczono w Strasburgu medal za działalność na rzecz praw człowieka.

Środki masowego przekazu uroczyście obchodziły 30. rocznicę podpisania w Zgorzelcu układu między Rzecząpospolitą Polską a Niemiecką Republiką Demokratyczną o wytyczeniu ustalonej i istniejącej polsko-niemieckiej granicy państwowej.

Tego dnia nie odnotowano w Polsce wybuchu strajku. W Warszawie zakończyły się obrady Konferencji na rzecz Pokoju i Praw Człowieka.

W kraju skończył się czas kilkudniowego spokoju. W tym dniu zastrajkowała załoga Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Sformułowano 41 postulatów, domagając się m.in. podwyżki po 2 tys. zł na osobę.

Trwa strajk w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL–Świdnik, gdzie obok postulatów ekonomicznych pojawiają się żądania polityczne. Powstaje dwudziestoosobowy Komitet Postojowy. W strajkach na Lubelszczyźnie, nazwanych później "Lubelskim Lipcem", wzięło udział około 80 tys. pracowników ze 177 zakładów Lublina, Chełma, Kraśnika, Lubartowa, Opola Lubelskiego, Puław, Radzynia Podlaskiego, Świdnika i innych. Nie są jednak koordynowane i nie dochodzi do powstania międzyzakładowego komitetu strajkowego. Strajki ogłaszają pracownicy Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu, Zakładów Lniarskich w Żyrardowie, Zakładów Mięsnych w Grudziądzu, Instalu w Kaliszu, Przedsiębiorstwa Gospodarki Rolnej w Grabowie Kościerskim. Protestujący domagają się zniesienia podwyżek cen, podwyższenia płac i stawek za przestoje oraz gwarancji bezpieczeństwa dla uczestników strajku.

Do strajkujących w Świdniku przyjeżdża minister przemysłu maszynowego Aleksander Kopeć i wojewoda lubelski Mieczysław Stępień.

W Warszawie zbiera się aktyw partyjno–gospodarczy. I sekretarz KC PZPR Edward Gierek mówi o "przejściowych trudnościach", uspokaja zebranych, przekonując o słuszności programu sformułowanego na VIII zjeździe partii w lutym 1980 roku.

Strajkuje Fabryka Samochodów Osobowych na Żeraniu w Warszawie i dwa wydziały Fabryki Samochodów Ciężarowych w Lublinie. Do protestu przyłącza się część Lubelskich Zakładów Naprawy Samochodów. W Myszkowie staje wydział zbrojarni Betoniarni nr 1 i Fabryka Naczyń Emaliowanych "Światowid".

Strajkują Zakłady im. Róży Luksemburg w Warszawie, "Zamechu" w Elblągu, Zakłady Obuwnicze im. M. Buczka i Fabryka Samochodów Ciężarowych w Lublinie. Do protestu dołączają również Zakłady Wytwórcze Urządzeń Telefonicznych w Warszawie, Zakłady Emma-Apator w Toruniu, Wytwórnia Konfekcji "Poldres" i Zakłady Przemysłu Pończoszniczego "Stella" w Żyrardowie.

W Warszawie zbiera się Biuro Polityczne KC PZPR, które omawia bieżącą sytuację i podkreśla potrzebę podwyżek płac.

Robotnicy Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Świdnik otrzymują 15-procentową podwyżkę i kończą strajk. Trwa protest w Zakładach Elektrotechnicznych "Warel" w Warszawie. Strajkujący domagają się m. in. podwyżki płac, zwiększenia zasiłków rodzinnych i jawnych informacji o sytuacji gospodarczej w kraju.

Narastają strajki na Lubelszczyźnie. Prasa informuje jednak przede wszystkim o obchodach 570. rocznicy bitwy pod Grunwaldem.

Po otrzymaniu podwyżek pracownicy kolejnych zakładów wracają do pracy. W Lublinie strajk kończy się w Fabryce Samochodów Ciężarowych, Fabryce Wag, Zakładach Remontowych Samochodów, Zakładach Obuwniczych im. M. Buczka, Fabryce Maszyn Rolniczych "Agrometr" i Zakładach Jajczarsko – Drobiarskich oraz w "Herbapolu". Protest kończą również pracownicy Wydziału Zbrojarni Betoniarni nr 1 w Myszkowie, Zakładów Przemysłu Pończoszniczego "Stella", Zakładów Lniarskich, Zakładów Tkanin Technicznych w Żyrardowie i Zakładów "Elektromontaż" w Łodzi.

Protesty przybierają charakter strajku generalnego. W Lublinie stają kolejne zakłady: Przedsiębiorstwo Transportu Handlu Wewnętrznego, lokomotywownia PKP, Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych i Lubelskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego, gdzie zawiązany komitet strajkowy żąda m. in. zrównania zasiłków rodzinnych z zasiłkami milicjantów, domaga się też sprawiedliwego podziału mieszkań.

W Lublinie strajk podejmują kolejne zakłady, m. in.: Elektrociepłownia, Zakłady Remontowo – Energetyczne, "Polfa", "Transbud", "Cefarm" oraz Spółdzielnia Pracy Niewidomych. Protesty wybuchają również w Chełmie, Kraśniku, Lubartowie, Opolu Lubelskim, Tomaszowie Lubelskim i Zamościu.

Władze bez powodzenia próbują złamać strajk lubelskich kolejarzy, sprowadzając maszynistów z innych części Polski. Po apelu Komitetu Strajkowego rezygnują oni z podjęcia pracy w zastępstwie protestujących. Dostawcy artykułów do sklepów w Lublinie też nie wyjeżdżają na ulice. Podobnie robią pracownicy Zakładu Oczyszczania Miasta. Lublin jest spraraliżowany. Strajk zapowiada Drukarnia RSW "Prasa" w Warszawie.

Kulminacja strajków na Lubelszczyźnie, w proteście uczestniczy ok. 18 tys. ludzi w 79 zakładach pracy. Stają załogi Kopalni Miedzi Polkowice, wydziału huty "Stalowa Wola" i Zakładu "Mera" w Ostrowiu.

Władza nie może już ukrywać protestów i przechodzi do ataku, krytykując wymuszanie podwyżek płac strajkami.

Strajkuje Fabryka Łożysk Tocznych w Kraśniku i Zakłady Komunikacji Miejskiej w Chełmie Lubelskim. Do protestujących przybywają członkowie Komisji Rządowej pod przewodnictwem wicepremiera Mieczysława Jagielskiego i uznają ich żądania. Podpisane zostaje porozumienie, zgodnie z którym władze gwarantują podwyżki płac.

Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Grójeckiej, Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej, Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Rzeszowskiej, Komitet Niezależnego Związku Zawodowego Rolników oraz redakcje chłopskich pism podziemnych: "Biuletynu Informacyjnego Zbroszy Dużej", "Placówki", "Rolnika Niezależnego", "Wsi Rzeszowskiej" wydają wspólnie odezwę do strajkujących robotników:

[…] Jako chłopi wyrażamy pełną solidarność z Wami – robotnikami i popieramy Wasze żądania. Na zakończenie przypomnijmy: Nie będzie mięsa w garnku i innej żywności na stołach Polaków, jeżeli dalej będzie niszczone polskie rolnictwo. Przetrwanie gospodarki rodzinnej to sprawa całego narodu.

Zmniejsza się fala strajków na Lubelszczyźnie. Trwają przygotowania do święta z okazji 36. rocznicy ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Media pokazują kraj jako dobrze funkcjonujący mechanizm.

Pierwszy raz w historii PRL nie odbyły się żadne większe uroczystości związane ze świętem 22 lipca, upamiętniającym ogłoszenie Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W Chełmie oblany został farbą Pomnik Braterstwa Broni.

Odbywa się wspólne posiedzenie Komietetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Naczelnego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.

Strajkują m. in.: Zakłady im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, "Azoty" we Wrocławiu, Fabryka Urządzeń Mechanicznych w Ostrzeszowie, Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Ostrowie Wielkopolskim, Fabryka Domów w Stalowej Woli.

W Warszawie obradują pierwsi sekretarze komitetów wojewódzkich i kierownicy wydziałów KC PZPR. Stojący na czele partii Edward Gierek stwierdza, że żądania strajkujących wynikają wyłącznie z ich indywidualnych potrzeb, i że nie liczą się oni z sytuacją w kraju. Jerzy Łukaszewicz, sekretarz KC PZPR odpowiedzialny za propagandę i prasę, apeluje o czujność wobec działań KSS "KOR" i Radia Wolna Europa. Przedstawiciele władz partyjno–rządowych wyjeżdżają na urlopy. Edward Gierek udaje się na Krym.

Stabilizuje się sytuacja na Lubelszczyźnie. Kończą sie ostatnie strajki w tym regionie. Władze partyjno-rządowe są przekonane, że "wszystko się normalizuje".

Strajkuje Fabryka Maszyn Rolniczych Archimedes we Wrocławiu, Wojewódzka Spółdzielnia Transportu Wiejskiego oddział w Stalowej Woli, Zakłady Mięsne w Nisku, Zakłady Naprawcze Mechanizacji Rolnictwa w Słupsku, Zakłady Napraw Maszyn Budowlanych w Radomiu.

Opada fala strajków. Media donoszą o spotkaniu I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka z polskimi sportowcami podczas XXII Igrzysk Olimpijskich w Moskwie.

Trwa walka z powodzią na Podkarpaciu. Strajki rozpoczynają pracownicy Transbudu w Ostrowie Wielkopolskim, Dolnośląskich Zakładów Elektrycznych "Dolmel" we Wrocławiu, Zakładów Metalowych "Nimet" w Nisku i w filii Zakładów Mechanicznych "Ursus".

Rozpoczyna się dwudniowy strajk w porcie w Gdyni, zakończony podpisaniem następnego dnia porozumienia z dyrekcją. Trwa protest w Dolnośląskich Zakładach Elektrycznych "Dolmel" we Wrocławiu, Zakładach Metalowych "Nimet" w Nisku, stoją zajezdnia i browary w Ostrowie Wielkopolskim.

Władysław Kozakiewicz zdobywa na XXII Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie złoty medal w skoku o tyczce. W odpowiedzi na gwizdy radzieckich kibiców wykonuje słynny gest, który przechodzi do historii jako "gest Kozakiewicza". Ambasador radziecki w Polsce, Boris Aristow domaga się odebrania tyczkarzowi medalu. Władze tłumaczą, że Kozakiewicz miał "skurcz mięśnia spowodowany wysiłkiem".

Podczas wakacji na Krymie I sekretarz KC PZPR Edward Gierek spotyka się z Sekretarzem Generalnym Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego Leonidem Breżniewem. Zapowiadają wzrost wymiany handlowej o 34 procent w ciągu 5 lat.

Wybuchają strajki w Zakładach Tworzyw Sztucznych "Erg" w Bieruniu Starym, Fabryce Samochodów Specjalizowanych "Polmo-SHL" w Kielcach, Fabryce Pras Automatycznych "Prasomet" we Włochach i na Wydziale Tulei Zakładów Mechanicznych "Nowotko" w Warszawie.

Rośnie liczba strajków w całej Polsce. Protestują m.in.: zakłady pracy w Warszawie, Tarnowie, Gdańsku oraz Gorzowie Wielkopolskim.

Kończą się XXII Igrzyska Olimpijskie w Moskwie. I sekretarz KC PZPR Edward Gierek nadal spędza urlop na Krymie, mimo, że towarzysze radzieccy sugerują, że w związku z "przerwami w pracy" powinien raczej pozostać w Polsce. Gierek jest przekonany, że "lato minie, głowy ostygną i Polacy wrócą do pracy, a życie do normy".

Rozpoczął się strajk w Lubelskich Zakładach Przemysłu Skórzanego oraz w Miejskim Przedsiębiorstwie Oczyszczania w Warszawie. Fala strajkowa rozszerzyła się tego dnia na Łódź, gdzie protestowały Zakłady Wyrobów Papierniczych, "Harnam", Zakład Komunikacji Tramwajowej "Teofilów", Zakłady Przemysłu Gumowego "Stomil".

Zbiera się Biuro Polityczne KC PZPR, któremu przewodniczy Edward Babiuch. Omawiane są problemy gromadzenia zapasów produktów rolnych i węgla na drugą część roku.

Do strajku przystępują pracownicy Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Wbrew porozumieniu z rządem nie otrzymali pensji za czas strajku, a obiecane 15 procent podwyżki zapowiedziano tylko dla tych, którzy będą podnosili kwalifikacje.

Drugi dzień trwa strajk w Lubelskich Zakładach Przemysłu Skórzanego, gdzie na pierwszej zmianie pracy nie podjęło około 400 pracowników.

Dochodzi do krótkiej przerwy w pracy w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. W Poznaniu strajkuje Kombinat Budowlany. Centrum Warszawy zostaje zablokowane przez kierowców Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, którzy zatrzymują ruch na skrzyżowaniu Alei Jerozolimskich i ulicy Marszałkowskiej. Zablokowany ma zostać dojazd do budynku KC PZPR, milicja jednak do tego nie dopuszcza.

Strajkuje Miejskie Przedsiębiorstwo Wodno-Kanalizacyjne w Warszawie. Dyrekcja Stoczni Gdańskiej im. Lenina zwalnia dyscyplinarnie za niezależną działalność związkową Annę Walentynowicz. To wydarzenie staje się bezpośrednią przyczyną strajku stoczniowców, który rozpoczyna się 14 sierpnia.

KSS "KOR" wydaje oświadczenie, w którym stwierdza: "Informacje o strajkach, żądaniach i warunkach, na jakich osiąga się porozumienie, są gromadzone i rozpowszechniane. Innymi słowy siłą obecnych strajków jest organizacja i solidarność. Jeśli uda się organizację i solidarność zachować, umocnić i upowszechnić – można żywić nadzieję, że kraj wyjdzie z krytycznego położenia, w jakie go wtrącili ludzie sprawujący w nim władzę. Jeśli osłabnie siła zorganizowanych załóg – władze przystąpią do tłumienia rodzącego się ruchu robotniczego w sposób równie bezlitosny, jak w czerwcu 1976".

Była sobota, wtedy jeszcze w Polsce dzień pracy. W Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie robotnicy domagają się wyjaśnień, dlaczego poświęcono wiele nakładu pracy i czasu na przygotowanie nowych wersji samochodu Żuk, które nie zostały zrealizowane. Był to jeden z problemów Polski Ludowej – wiele projektów inżynierów nigdy nie trafiało na taśmy produkcyjne.

Przez Polskę przetacza się fala strajków. Swoją działaność intensyfikują grupy opozycji demokratycznej. Wydawane w drugim obiegu pismo "Robotnik" staje się najpopularniejszą gazetką w zakładach pracy. Kontakty opozycji demokratycznej z robotnikami są pilnie inwigilowane przez Służbę Bezpieczeństwa.

Bogdan Borusewicz, członek KOR wraz z Jerzym Borowczakiem, Ludwikiem Prądzyńskim i Bogdanem Felskim planują strajk w Stoczni Gdańskiej im. Lenina i wyznaczają datę jego rozpoczęcia na 14 sierpnia. 

W Warszawie trzydniowy strajk rozpoczynają pracownicy komunikacji miejskiej. Kierownictwo partii i rządu milczy. I sekretarz KC PZPR Edward Gierek spędza nadal urlop na Krymie.

Fala strajków i protestów z zakladach pracowniczych rośnie. Do strajkujących dołącza Miejskie Przedsiebiorstwo Komunikacyjne w Wałbrzychu. W oficjalnych środkach masowego przekazu wciąż pojawiają się tematy zastępcze.

Strajkują Zakłady Aparatury Spawalniczej ASPA i Instytut Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu.

Rozpoczyna się strajk w Stoczni Gdańskiej. Pierwsze pracę przerywają wydziały K-1 i K-3. O godzinie 9.00 odbywa się wiec i proklamowanie strajku. Na czele strajku staje Lech Wałęsa. Stoczniowcy domagają się przywrócenia do pracy Anny Walentynowicz i Lecha Wałęsy, zbudowania pomnika ofiar masakry robotników z grudnia 1970 roku, podwyżki płac, wyrównania dodatków rodzinnych do wysokości, w jakiej otrzymuje je milicja i gwarancji bezpieczeństwa dla strajkujących. Straż robotnicza nie wpuszcza ludzi z zewnątrz na teren stoczni. Pierwsze rozmowy z dyrekcją nie przynoszą rezultatów. Robotnicy zostają na noc w stoczni.

Strajki podejmują kolejne zakłady Trójmiasta, Elbląga i Szczecina. Około południa władze urywają łączność telefoniczną z Wybrzeżem. I sekretarz KC Edward Gierek przerywa urlop na Krymie i wraca do kraju.

Przy bramie Stoczni im. Lenina czekają pracownicy i mieszkańcy Gdańska. Komitet Strajkowy podpisuje porozumienie z dyrekcją. Robotnicy uzyskują podwyżki, przywróceni zostają do pracy Anna Walentynowicz i Lech Wałęsa. Komitet Strajkowy ogłasza zakończenie protestu. Na terenie stoczni zostaje jednak blisko 700 robotników, w tym Lech Wałęsa. W nocy dołączają do nich przedstawiciele 28 zakładów strajkujących w Trójmieście. Powstaje Międzyzakładowy Komitet Strajkowy.

Przed bramą, gdzie w grudniu 1970 roku strzelano do robotników, postawiony zostaje krzyż. Na bramie stoczni ludzie umieszczają wizerunki Matki Boskiej i portret Jana Pawła II. Pojawia się napis "Proletariusze wszystkich zakładów łączcie się". W nocy z 17 na 18 sierpnia Międzyzakładowy Komitet Strajkowy formułuje listę 21 postulatów.

Władze Stoczni Gdańskiej próbują skłonić robotników do przerwania strajku. Z helikopterów zrzucane są ulotki oczerniające przywódców strajku.

Strajk rozpoczynają szczecińskie stocznie: Stocznia Remontowa "Parnica", a kilka godzin później Stocznia im. Adolfa Warskiego. Wybrany zostaje Komitet Strajkowy z Marianem Jurczykiem na czele.

Gdański MKS, który skupia 150 zakłady pracy, składa w Urzędzie Wojewódzkim list do premiera Edwarda Babiucha, zawierający 21 postulatów i apel o podjęcie rokowań z robotnikami.

Wybuchają kolejne strajki w Elblągu, Pruszczu Gdańskim, Starogardzie, Tczewie, Kołobrzegu, Płocku, Sanoku, Warszawie i Słupsku oraz na Wydziale Mechanicznym Huty im. Lenina w Nowej Hucie. Huta zostaje otoczona przez MO. Strajk kończy się po spełnieniu przez dyrekcję części żądań.

Delegacje strajkujących, negocjujące z wicepremierem Tadeuszem Pyką, zrywają rozmowy.

SB aresztuje ponad dwudziestu członków i współpracowników KSS "KOR". 64 intelektualistów apeluje do rządu o podjęcie rozmów ze strajkującymi.

Do strajku przystępują kolejne instytucje i zakłady, m.in.: Politechnika Gdańska, Instytut Maszyn Przemysłowych PAN, Opera i Filharmonia Bałtycka. W Krakowie strajk rozpoczyna Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne.

W Stoczni Szczecińskiej Marian Jurczyk przedstawia 36 postulatów przedstawicielowi rządu. Strona rządowa odrzuca większość politycznych postulatów, a strajkujących w Gdańsku nazywa awanturnikami politycznymi.

Obraduje Biuro Polityczne KC PZPR, podczas ktorego Edward Gierek odczytuje list od Leonida Breżniewa. Sowiecki przywódca wyraża zaniepokojenie sytuacją w Polsce.

W Gdańsku odbywa się spotkanie delegacji MKS z wicepremierem Mieczysławem Jagielskim. Do stoczni przybywają: Bronisław Geremek, Tadeusz Mazowiecki i Andrzej Celiński. Przedstawiają strajkującym treść apelu 64 intelektualistów.

Do strajku przystępują zakłady w Słupsku, Bydgoszczy, Toruniu, Kołobrzegu, Tarnowskich Górach i Olsztynie.

O godzinie 20. rozpoczynają się wstępne rozmowy pomiędzy Komisją Rządową a gdańskim MKS, który zrzesza przedstawicieli 388 zakładów pracy. Wicepremier Mieczysław Jagielski odrzuca wstępne warunki strajkujących, czyli odblokowanie łączności telefonicznej i zaprzestanie represji wobec ludzi wspomagających strajk. Rozmowy zostają zawieszone.

Ukazuje się pierwszy numer Strajkowego Biuletynu Informacyjnego "Solidarność". MKS zaczyna się posługiwać znakiem graficznym "Solidarność", zaprojektowanym przez studenta gdańskiej PWSP Jerzego Janiszewskiego.

Powstaje komisja ekspertów, wspierająca strajkujących robotników, w skład której wchodzą: Tadeusz Mazowiecki, Bronisław Geremek, Tadeusz Kowalik, Andrzej Wielowieyski, Jadwiga Staniszkis, Waldemar Kuczyński i Bohdan Cywiński.

Obraduje IV plenum KC PZPR. Władze oceniają, że w Gdańsku i Gdyni strajkuje około 130 tysięcy pracowników ze 140 zakładów, a w Szczecinie 60 tysięcy.

Stoczniowcy otrzymują informację o podwyższonej gotowości bojowej wojsk radzieckich stacjonujących w Polsce.

Rzecznik prasowy gdańskiego MKS Lech Bądkowski informuje, że do czasu odblokowania połączeń telefonicznych negocjacje z Komisją Rządową nie będą kontynuowane. Gdańska popołudniówka "Wieczór Wybrzeża" jako pierwsza oficjalna gazeta informuje o 21 postulatach strajkujących.

Rozmowy pomiędzy gdańskim MKS a Komisją Rządową zostają wznowione.

Strajkują kolejne zakłady, m.in. w Olsztynie, w Skawinie, Poznaniu, Sandomierzu, Wałbrzychu, Toruniu, Kościanie, Bielsku-Białej, Koszalinie, Łodzi i Wrocławiu.

Obraduje Biuro Polityczne KC PZPR. Głównym problemem dla władzy jest utworzenie odrębnych związków zawodowych. Wojciech Jaruzelski proponuje: "bardziej ostro rozmawiać z Wałęsą, nie tylko pertraktować, ostrzec, że weszli na etap, który ich obciąża odpowiedzialnością za porządek publiczny".

W nocy między drugą a trzecią zmianą rozpoczyna się strajk w KWK "Manifest Lipcowy" w Jastrzębiu-Zdroju.

"Sztandar Młodych" jako pierwszy ogólnopolski dziennik publikuje listę 21 postulatów gdańskich. W Stoczni Gdańskiej trwają negocjacje. Omawiane problemy: ograniczenie cenzury, uwolnienie więźniów politycznych i dostęp Kościoła do radia i telewizji. Wałęsa proponuje wspólny komunikat, że porozumienia, które zostaną zawarte w Gdańsku, będą dotyczyły całego kraju. Rozmowy zostają odroczone.

W Gdańsku oczekiwanie na wznowienie rozmów i powrót wicepremiera Mieczysława Jagielskiego z Warszawy.

Strajkują: kopalnia Polkowice, Rudna, Sieroszewice, Huta Szkła Krosno, w Poznaniu Zakłady Metalowe im. H. Cegielskiego i Fabryka Maszyn Żniwnych, MPK w Żywcu, cementownia w Opolu, Zakłady Obuwnicze w Polanicy, PKS w Oławie, Huta Zawiercie, PKS i MPK w Krakowie, zakłady w Suchej Beskidzkiej, Kłodzku, Tychach, Jeleniej Górze i Bydgoszczy.

Międzyzakładowy Komitet Strajkowy reprezentujący ponad 300 zakładów pracy w Szczecinie podpisuje z przedstawicielami rządu porozumienie. W punkcie pierwszym władza zgadza się na powstanie niezależnych związków zawodowych.

Komisja Rządowa podpisuje w Sali BHP Stoczni Gdańskiej porozumienie ze strajkującymi. Lech Wałęsa przemawia do czekających na terenie stoczni kolegów: "Uzyskaliśmy wszystko, co w obecnej sytuacji mogliśmy uzyskać. Resztę też uzyskamy, bo mamy rzecz najważniejszą: nasze niezależne samorządne związki zawodowe. To jest nasza gwarancja na przyszłość".