Słuchamy

Kanały internetowe

Historia

Serwisy historyczne

Radiowe Centrum Kultury Ludowej

Studio Reportażu I Dokumentu Polskiego Radia

Orkiestra Polskiego Radia W Warszawie

Lektury Do Słuchania

Ramówka

Częstotliwości

Sklep

Szkolenia

Section50

Section00

Saba Alizadeh i "I May Never See You Again"

Dwa lata temu Saba Alizadeh, syn słynnego irańskiego wirtuoza taru i setaru, Hosseina, dał się poznać nie tylko jako utalentowany kamanczysta (z ojcem gra od wielu lat, występował też z Kayhanem Kalhorem), ale przede wszystkim jako kompozytor muzyki eksperymentalnej i elektronicznej, jedna z najciekawszych postaci bogatej sceny teherańskiej.

Saba Alizadeh i "I May Never See You Again"

Dobry debiut to dopiero początek. Dlatego tak ważny jest „test drugiej płyty”. Przed tym zadaniem staje międzynarodowa (choć z ducha turecka) Grup Şimşek pod wodzą Deryi Yıldırım.

Na czesko-słowackim szlaku

Kolektyw Punctum z Pragi zaprasza na letnią letnią wycieczkę do Słowacji. Śladami tradycyjnych zespołów z lat 70. i reprezentacji czeskiej i słowackiej sceny elektronicznej, która bierze na warsztat ich dorobek.

Uroki osmętnicy

To świetny przykład połączenia muzyki ze wsi z muzyką z miasta w organiczną całość, w której spod skrzących się iskier tanecznego transu wyłania się przejmująca melancholia.

Derya Yıldırım & Grup Şimşek - Dost 1

Dobry debiut to dopiero początek. Dlatego tak ważny jest „test drugiej płyty”. Przed tym zadaniem staje międzynarodowa (choć z ducha turecka) Grup Şimşek pod wodzą Deryi Yıldırım.

Wokalny fajerwerk z Oksytanii

Żeby nie było, że piszę na kolanach, od razu powiem: ten album nie do końca trafia w mój gust. Szukam w muzyce, w śpiewie także intymności, a tu mi jej brakuje. No, ale w końcu tytuł brzmi „La Grande Folie”, czyli wielkie szaleństwo...

Klubowa historia Polski

Jako Naphta Paweł Klimczak inkorporuje brzmienia tradycyjnych zaśpiewów i instrumentów ludowych, ubierając je we współczesną formę klubowej dyskoteki. Efektem jest taneczna muzyka, jakiej w Polsce jeszcze nie było.

Opowieść intymna. Bastarda, Joao De Sousa i "Fado"

Niezwykłej urody album nagrali wspólnie Joao De Sousa i trio Bastarda. Wykreowana przez nich wspólnie muzyka jest tyleż refleksem tradycji ile własną, zgoła autorską wypowiedzią: zarazem wyrafinowaną i niezwykle komunikatywną.

Ostatnia pieśń Esmy Redżepovej i The Best of Transglobal World Music Chart 2020

Pandemia panuje, ale obfitość nowych płyt z muzyką świata, tradycyjną, folkową wielka! Z trudnością wybrałam tym razem dwie płyty do recenzji i prezentacji, z trudnością, bo wiele z tych, które trafiły do moich rąk i uszu zasługiwało na zainteresowanie.

Mdou Moctar i „Afrique Victime”. Tak wygląda przyszłość rocka!

Tego, że najlepsza muzyka gitarowa pochodzi z Afryki Zachodniej – Sahelu i Sahary, nie trzeba już chyba nikomu udowadniać. Sam zresztą o tym pisałem na tych łamach przy okazji „Optimisme” Songhoy Blues. Jednak to, co robi na „Afrique Victime” tuareski gitarzysta Mdou Moctar powinno przekonać największych niedowiarków.

Ondo i minyo na footworkowym parkiecie

Jap Kasai w footworkowe rytmiczne połamańce wplata sample ze starych japońskich nagrań muzyki tradycyjnej. Efektem międzygatunkowy album, który wciąga lekkością i pulsacją, w równych proporcjach łącząc stare z nowym.

Japonia na wyciągnięcie ręki

Pierwsze komercyjne nagrania muzyki japońskiej powstały w 1903 roku. Dokonał ich Fred Gaisberg, związany ze słynną Gramophone Company. W trakcie swojego pobytu w Japonii zarejestrował w sumie 275 siedmio- i dziesięciocalowych płyt szelakowych, które potem trafiły w ręce słuchaczy z Europy i Stanów Zjednoczonych. Ostatnio te nagrania (a także kilka innych, powstałych przed 1912 rokiem) odkryła ponownie oficyna Sublime Frequencies na kompilacji „Sound Storing Machines: The First 78rpm Records from Japan, 1903-1912”.

Section51

Section52