Piszemy

Kanały internetowe

Historia

Serwisy historyczne

Radiowe Centrum Kultury Ludowej

Studio Reportażu I Dokumentu Polskiego Radia

Orkiestra Polskiego Radia W Warszawie

Lektury Do Słuchania

Ramówka

Częstotliwości

Sklep

Szkolenia

Section50

Section00

Drzewo życia.

Może być nieduże, karłowate i niesymetryczne. Czasami zdradza go porowata i chropawa powierzchnia. Dotknąwszy jej, ręka poznaje, że to coś wiekowego i wcale nie tak zwyczajnego, na jakie wygląda. Może też być dopiero co wetkniętą w ziemię sadzonką, jedną spośród wielu drzewek, z których powstanie kiedyś sad albo las.

Tysiąc lat liry

Nikt nie wie, w którym roku po raz pierwszy obróciło się koło liry i pierwszy raz popłynęły w ludzki ziemski kosmos pierwsze dźwięki tego instrumentu.

Czysta etnografia – na YouTube

Przez dekady o zwyczajach, strojach i dniu codziennym różnych społeczności mogliśmy się dowiedzieć właściwie tylko w sposób zapożyczony – za pomocą słów i obrazów kolportowanych przez badacza, który to, co powiedzieli i pokazali mu badani, tłumaczył na naukową (rzadziej – przystępną) formę i publikował w prasie lub wydawnictwach naukowych.

O tym, że to świat przyozdabia człowieka

Dziewanny lubią samotność. Czasem zbijają się w grupy, ale wydają się wtedy mniejsze i nie tak okazałe, jak ich pojedynczo rosnące krewne. Te wysokie, widoczne z daleka rodzą się na środku dzikich łąk i w trudno dostępnych miejscach.

Druga i trzecia młodość odrzutu

Kilka lat temu pisarka Małgorzata Halber napisała do „Wysokich Obcasów” tekst o tym, że chodzi po śmietnikach, z których pozyskuje m.in. stary papier do celów artystycznych.

Pełnia, połowa, fragment

Maria miała piękny pogrzeb. Czasem mówi się o jakiejś osobie, która została tłumnie i serdecznie pożegnana przez swoją rodzinę i społeczność, że gdyby to widziała, to byłaby bardzo zadowolona. Maria byłaby.

Muzyczne koło Europy

W Wikipedii możemy przeczytać, że lira korbowa należy do polskich instrumentów tradycyjnych. Czy to prawda? Nieco prowokacyjnie odpowiem, że historycznie rzecz biorąc nie bardzo, a w każdym razie tylko w pewnym sensie.

Po prostu pastelowe

Nie próbuję patrzeć na rzeczywistość skrajnie indywidualistycznie – interesuje mnie przede wszystkim zbiorowe, kolektywne spojrzenie. Te wszystkie podskórne przedzałożenia, mentalne drogowskazy, szybkie drogi naszych synaps na skróty – te „tak się robi”, „tak się powinno myśleć”.

Matki

Po przejściu Armii Czerwonej została we wsi sanitariuszka. Zawołano ją do porodu i po przyjęciu go miała dogonić swój oddział, ale nazajutrz w sąsiedniej wsi był kolejny poród, potem jeszcze dwa inne.

Szkielety

Każda miejscowość ma swój szkielet – niedokończoną, czekającą latami na ostatnie budowlane szlify konstrukcję. Czasami to piętrowy dom jednorodzinny, w którym już-już miała zamieszkać młoda para, ale coś złego się wydarzyło. Czasami czekał tylko na oszklenie, i nie doczekał się – puste otwory okienne zieją od kilku dekad w nieotynkowanym pustaku. Czasami zabrakło pieniędzy, inny razem woli lub chęci.

Wojenne o miłości, miłosne o wojnie

Pierwszy raz poczułam, że jestem bardzo blisko wojny, kiedy w ostatniej klasie szkoły podstawowej pojechaliśmy na wycieczkę do Oświęcimia. Słowa „wycieczka” i obóz zagłady” nijak się mają do siebie.

Świat bez Boga

Człowiek religijny nie wyobraża sobie świata bez Boga. Takiego świata – myśli sobie – najzwyczajniej nie ma. Nawet ta, co wie pan, ona mieszka poza wsią, tam może sobie wierzyć w co chce, nawet „ta ona” w coś wierzy (czy też „ten on”).

Section51

Section52