Historia

Andrzej Miłosz. "Był kimś w rodzaju zwariowanego Kmicica"

Ostatnia aktualizacja: 21.09.2024 05:50
21 września 2002 roku zmarł Andrzej Miłosz. Był nie tylko reportażystą, twórcą filmów dokumentalnych, lecz także człowiekiem, który podczas II wojny światowej pomagał ratować Żydów z wileńskiego getta. Wraz ze swoim bratem poetą i noblistą Czesławem Miłoszem otrzymał tytuł "Sprawiedliwego wśród Narodów Świata".
Andrzej i Czesław Miłosz spacerują po Krakowskim Przedmieściu w Warszawie (1981 rok).
Andrzej i Czesław Miłosz spacerują po Krakowskim Przedmieściu w Warszawie (1981 rok). Foto: Janusz Fila/Forum

Leopold Tyrmand - przyjaciel Andrzeja Miłosza i ojciec chrzestny jego jedynego dziecka - w swoim słynnym "Dzienniku 1954" w ten sposób opisał reżysera: "Andrzej ma twarz Wikinga i jest z Wilna, z rodziny literacko-szlacheckiej, uprawiał astrologię, ma dyplom kapitana jachtowej żeglugi, para się dziennikarstwem i filmem, zmienia łatwo przekonania, za każdym razem wierząc z zapałem, że tym razem ma nieodpartą rację".

Puchacz, skoki ze spadochronem i "Orka na ugorze"

Andrzej Miłosz urodził się 19 września 1917 roku w Rżewie nad Wołgą (Rosja) jako drugi syn inżyniera budowy dróg i mostów Aleksandra i Weroniki z Kunatów. Kilka lat wcześniej przyszedł na świat starszy brat Andrzeja, Czesław - jeden z najwybitniejszych poetów polskich XX wieku i laureat literackiej Nagrody Nobla.

Posłuchaj
01:04 rozmowa z andrzejem miłoszem___pz 33290_tr_0-0_18307592a8a9645a[00].mp3 "Czesław jest człowiekiem bardzo skromnym. Kiedy dostał Nagrodę Nobla, ukrył się w domu, wyłączył telefon i nie chciał przyjmować dziennikarzy". Andrzej Miłosz opowiada o swoim starszym bracie, a także o jego rodzinie. (PR, 12.1980) 

Zobacz także:

Wczesne dzieciństwo Andrzej Miłosz spędził w rodzinnym majątku matki w Szetejniach. Od 1921 roku natomiast wraz z rodziną mieszkał w Wilnie w kamienicy przy ulicy Podgórnej 5.

- Pamiętam, że w domu naszym na piecu mieszkał Puchacz, czyli sowa Czesława. I mama bardzo się gniewała i była mu przeciwna, bo Puchacz w dzień spał, a w nocy latał i pohukiwał. Dlatego też później został on ulokowany gdzie indziej, w jakichś lepszych warunkach – wspominał ze śmiechem Andrzej Miłosz w audycji Barbary Grębeckiej "Rodzinny album Miłoszów".

Posłuchaj
19:24 rodzinny album miłoszów___2984_04_i_tr_0-0_10020736a8a918ab[00].mp3 Andrzej i Grażyna Miłoszowie opowiadają, jak wyglądały lata dzieciństwa i młodości braci Miłoszów, a także wspominają genealogię rodu. Reportaż Barbary Grębeckiej "Rodzinny album Miłoszów". (PR, 23.08.2004) 

W Wilnie Miłosz spędził pięć lat – w 1926 roku przeprowadził się wraz z rodzicami do Suwałk. Tam uczęszczał do Gimnazjum Męskiego imienia Karola Brzostowskiego. Po uzyskaniu matury w 1937 roku wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia w Szkole Głównej Handlowej i w Szkole Nauk Politycznych. Jednocześnie zadebiutował również jako publicysta i reportażysta na łamach prasy – od 1938 do 1939 roku na przykład współpracował z pismem społeczno-politycznym "Orka na ugorze".

Jak podaje Agnieszka Kosińska, pisarka i wieloletnia sekretarka Czesława Miłosza, w biogramie poświęconym Andrzejowi Miłoszowi, w młodości reżyser chętnie uprawiał sport – żeglował, latał szybowcem, a nawet skakał ze spadochronem.

Przeczytaj również: "Przygoda z Miłoszem dużo mnie kosztowała"

"Sprawiedliwy wśród Narodów Świata"

Gdy wybuchła II wojna światowa, Andrzej Miłosz znalazł się w Wilnie, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną - był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), a następnie Armii Krajowej (AK).

Pamięci Polaków Ratujących Żydów - zobacz serwis historyczny

Jak podaje oficjalna strona Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Miłosz zajmował się nie tylko organizacją pierwszych szlaków kurierskich na Wileńszczyźnie, lecz także ratowaniem Żydów z wileńskiego getta. Pomógł na przykład Sewerynowi Trossowi i jego żonie – wraz z bratem wydostał małżeństwo z getta, załatwił im fałszywe dokumenty, a także kryjówkę w Warszawie. Za swoją odwagę Andrzej i Czesław Miłosz otrzymali 25 lipca 1989 roku tytuły "Sprawiedliwych wśród Narodów Świata".

W 1945 roku reportażysta wraz z rodzicami i babcią Józefą Kunatową zamieszkał na Pomorzu we wsi Drewnica położonej na obszarze Żuław Wiślanych. Początkowo zamierzał poświęcić się prowadzeniu gospodarstwa rolnego, jednak wkrótce zrezygnował z tego pomysłu. Powrócił więc do Warszawy i podjął przerwane przez wojnę studia.

W 1947 zaczął pracować w Polskim Radiu - zajmował się między innymi pisaniem słuchowisk.

Reportaże, genealogia i kinematografia

Pod koniec lat 50. Andrzej Miłosz zaczął tworzyć swoje pierwsze filmy dokumentalne. W 1959 roku wraz z Ryszardem Dziułko i Jerzym Bednarczykiem zrealizował obraz "Nad Tybrem", natomiast cztery lata później z Romualdem Staszkiewiczem wyreżyserował "Topniki. Z tajemnic gwary mazurskiej". W 1965 roku stworzył także dokument "Ludzie z Nordu".

"Andrzej jest kimś w rodzaju zwariowanego Kmicica, trochę literat, trochę filmowiec. Cały warszawski Trakt Królewski trzęsie się jego pomysłami i plotkuje na jego temat" - napisał Piotr Kuncewicz we wstępie do wspomnień Hanny Miłosz-Williams opublikowanych pod tytułem "Piegowate szczęście". 

Najważniejszy okres w twórczości Andrzeja Miłosza przypadł na ostatnie dwadzieścia lat jego życia, kiedy spędzał wiele czasu z bratem oraz z jego znajomymi. Zaowocowało to powstaniem dwóch dokumentów poświęconych sylwetce słynnego poety – mowa tu o filmie "Czesław Miłosz w oczach przyjaciół", który ukazał się w 1991 roku, a także o produkcji "Wilno Miłosza" z 2000 roku.

Reżyser gromadził również pamiątki, zdjęcia i dokumenty dotyczące rodziny Miłoszów, a także rodów z nimi powiązanych – Kunatów i Syruciów. W ten sposób narodziło się Archiwum Rodziny Miłoszów, które obecnie znajduje się w Bibliotece Narodowej w Warszawie.

Miłosz jest też autorem trzech przewodników turystycznych. Wraz z żoną Grażyną z domu Strumiłło napisał i wydał książki - "Uśmiech bez parandży. Z reporterskich wędrówek po radzieckiej Azji Środkowej", "Kaukaz" oraz "Kaukaz i Zakaukazie".

Andrzej Miłosz zmarł 21 września 2002 roku po długiej chorobie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

jb

Podczas pracy korzystałam z biogramu Andrzeja Miłosza autorstwa Agnieszki Kosińskiej, który został opublikowany na jej stronie internetowej kosinskamiloszwkrakowie.com, z "Dziennika 1954" Leopolda Tyrmanda oraz z "Piegowatego szczęścia" Piotra Kuncewicza.

Czytaj także

Akcja AK pod Celestynowem. Odbicie więźniów z pociągu

Ostatnia aktualizacja: 20.05.2024 05:45
Dzięki żołnierzom Armii Krajowej, z transportu wiozącego więźniów do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau udało się uwolnić 49 osób. W tej brawurowej akcji wziął udział m.in. Tadeusz Zawadzki ps. Zośka.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Rząd RP w Londynie wzywał do ratowania Żydów. Zachód nie reagował

Ostatnia aktualizacja: 24.03.2024 05:56
"Nowe metody masowego mordu stosowane w ciągu ostatnich kilku miesięcy potwierdzają fakt, że władze niemieckie z całą świadomością dążą do całkowitej eksterminacji ludności żydowskiej w Polsce i wielu tysięcy Żydów, których władze niemieckie deportowały z Europy zachodniej i środkowej, a także z samej Rzeszy Niemieckiej do Polski" – mogli przeczytać alianci w tzw. nocie Raczyńskiego opublikowanej 10 grudnia 1942 roku.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Wilhelm Hosenfeld - Niemiec, który ocalił Władysława Szpilmana

Ostatnia aktualizacja: 13.08.2024 05:40
Podczas II wojny światowej stacjonował na ziemiach polskich, gdzie wielokrotnie pomagał potrzebującym Polakom i Żydom. Jedną z osób zawdzięczających Hosenfeldowi życie był kompozytor Władysław Szpilman, którego losy Roman Polański uwiecznił w filmie "Pianista". 
rozwiń zwiń