"Po prawie 170 latach anulowałem rozkaz carskich generałów"

- Gdy w 1998 roku zostałem dyrektorem Teatru Wielkiego w Warszawie, jedną z pierwszych rzeczy, które zrobiłem, było zbadanie sprawy pustej półki na fasadzie budynku - opowiadał w Dwójce dyrektor tej placówki, były minister kultury.

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Antoni Janusz Pastwa i Adam Myjak prezentują fragment swojej rzeźby, wykonanej jako ozdoba szczytu fasady Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie. Towarzyszy im Waldemar Dąbrowski. Rzeźba przedstawiająca Apollina kierującego czterokonnym rydwanem, była uwzględniona w planach architektonicznych teatru z 1825 r

Foto: PAP/Andrzej Rybczyński

Waldemar Dąbrowski opowiadał, że sprawą pewnego braku w budynku Teatru Wielkiego zainteresował się już jako licealista. - Kiedy oglądałem otwarcie tej placówki w 1965, miałem dziwne wrażenie, że jest niemożliwe, żeby architekt tej rangi, co Antonio Corazzi postawił pustą półkę. Bo oto mamy wspaniałą kolumnadę, imponującą fasadę i półkę, na której nic nie stoi.

Sprawa wyjaśniła się, gdy Waldemar Dąbrowski został dyrektorem teatru. Jego współpracownik Andrzej Kruczyński odnalazł w archiwach rzymskich teczkę Corazziego i rysunek przedstawiający Kwadrygę Apollina, która miała ozdobić warszawski gmach.

Dyrektor Teatru Wielkiego - Opery Narodowej wyjaśnił, że brak tej rzeźby wiązał się z carskimi represjami po powstaniu listopadowym. Waldemar Dąbrowski opowiedział, jak wspólnie z Janem Kulczykiem przywrócił Kwadrygę Apollina na właściwe jej miejsce. Bohater "Zapisków ze współczesności" zdradził kulisy pewnej mistyfikacji, która miała miejsce podczas odsłonięcia rzeźby. Odniósł się do pogłoski, jakoby pomnikowy Apollo miał jego rysy twarzy. Wspomniał też szczególną lekarską receptę, która powiązała go z Teatrem Wielkim - Operą Narodową.

***

Tytuł audycji: Zapiski ze współczesności 

Przygotowała: Beata Stylińska

Gość: Waldemar Dąbrowski (dyrektor Teatru Wielkiego Opery Narodowej)

Data emisji: 16-20.04.2018

Godzina emisji: 12.45

bch/jp