Polowanie towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, gdy było głównym sposobem pozyskiwania pożywienia. Stopniowo traciło na pierwotnym znaczeniu, stając się rozrywką władców i możnych tego świata. Nadal jednak polowanie było ważnym sposobem uzyskiwania zwierzęcego białka, a na drobną zwierzynę wolno było polować niemal każdemu. O wadze spraw związanych z łowami świadczy fakt, że ostatnim aktem prawnym w Polsce przedrozbiorowej była Ustawa Łowiecka.
Dziś polowanie służy wielu celom, przede wszystkim hodowlanym: poprzez odstrzał eliminuje się osobniki chore, utrzymuje pogłowie na takim poziomie, który gwarantuje, że dziko żyjąca zwierzyna zdobędzie dość pożywienia, utrzymuje się też właściwą dla populacji gatunku proporcję płci.
Co najmniej jednak od czasów Huberta pojawia się też problematyka moralna: odstrzał sanitarny lub selekcyjny wiąże się z odebraniem życia zwierzęciu, a polowanie jest krwawą rozrywką współczesnego człowieka. Inaczej niż w dawnych czasach, gdy łowy wiązały się z ryzykiem, a myślistwo w czasach pokoju można było uznać za element treningu rycerza, dziś zorganizowane właściwie polowanie nie wiąże się z żadnym ryzykiem dla człowieka.
Spotkanie z Wandą Wąsowską, Zenonem Kruczyńskim oraz prof. Romanem Dziedzicem prowadziła Hanna Maria Giza.
