Wit Szostak: moje książki są coraz mniej fantastyczne

Trochę zabawna i trochę smutna. Inteligentna i świetnie napisana - taka jest najnowsza książka Wita Szostaka "Sto dni bez słońca". Tym wydawnictwem krakowski autor potwierdza, że należy do czołówki polskich pisarzy.

Wit Szostak, autor książki "Sto dni bez słońca" na seminarium Śląskiego Klubu Fantastyki w Chorzowie w czerwcu 2004.

Foto: wikipedia.org/Szymon Sokół

O sobie mówi, że jest wypalonym muzykiem ludowym, krytycy zaś widzą w nim niezwykle utalentowanego pisarza. - Była w moim życiu faza, że jeździłem po wsiach i uczyłem się grać oberki na skrzypcach - wspomina Wit Szostak. - Ale że ja dość szybko spalam się w swoich pasjach, z czasem zarzuciłem to hobby.

okładka książki

Jako autor fantastyki debiutował w roku 1999 opowiadaniem "Kłopoty z błaznem", zamieszczonym w "Nowej Fantastyce", jednak z każdym kolejnym wydawnictwem Wit Szostak odchodzi od fantastyki. I tak też jest w przypadku jego najnowszej powieści "Sto dni bez słońca".

- To jest historia o poloniście, który wyjeżdża na wymianę naukową i trafia do Newport, które mieści się na Finneganach, niefigurujących na mapach irlandzkich wyspach, gdzieś na uboczu, poza horyzontem cywilizowanego świata - opowiada Szostak. - Wiem, że o "Stu dniach bez słońca" mówi, że że to satyryczna powieść uniwesytecka. W Polsce to nie jest popularny gatunek i przyznaję, że nie on był moim zamiarem. Nie chciałem pisać satyry uniwersyteckiej ani powieści kampusowej. Dla mnie miejsce akcji jest tylko tłem dla postaci samego bohatera. Lesław Srebroń równie dobrze mógłby wylądować w sanatorium, a opowieść i tak nie straciłaby swojej istoty. Ale z drugiej strony spokojnie można powiedzieć, że to książka fantastyczno-naukowa: Szostak trochę w niej fantazjuje, a akcja dzieje się na uniwersydecie - dodaje ze śmiechem gość "Stacji Kultura".

Wit Szostak to pseudonim artystyczny, pod którym gość "Stacji Kultura" konsekwentnie ukrywa się od początków swojej literackiej działalności. - Kiedy zacząłem pisać miałem już pewną wizję swojej drogi naukowej. Doszedłem do wniosku, że dla własnej higieny psychicznej rozdzielę te dwie działalności - wspomina autor. - Nie chciałem, żeby ktoś, kto szuka moich prac naukowych, natknął się na moje powieści. I na odwrót. Żeby nikt nie poczuł się rozczarowany. To pokłosie pewnej przygody, którą miałem w księgarni. Dzień po emisji "Imienia Róży" w telewizji dwóch młodych chłopaków przyszło kupić tę książkę. Ponieważ jej nie było ekspedientka poleciła im także Eco, tylko że "Pejzaż semiotyczny". Myślę, że kompletnie nie o to tym chłopakom chodziło. Więc żeby w przyszłości uniknąć tego typu zdarzeń postanowiłem publikować jako Wit Szostak.

Za swoje powieści Wit Szostak był wielokrotnie wyróżniany - m. in. Nagrodą im. Janusza A. Zajdla, Nagrodą Literacką im. Jerzego Żuławskiego oraz nominacją do Nike.

(kul/kd)