4 czerwca 1979, Częstochowa – trzeci dzień pielgrzymki

O godz. 9.30 papieski helikopter ląduje na placu przed katedrą pod wezwaniem Świętej Rodziny. Stąd otwartym samochodem papież przejeżdża do klasztoru oo. Paulinów. Na Jasną Górę dostaje się nie przez bramę, ale białym trapem przerzuconym z wałów na pole jasnogórskie. - Spełnia się wola Maryi - jestem tutaj – mówi ze szczytu klasztoru. W czasie mszy św. papież dokonuje aktu zawierzenia Matce Boskiej Częstochowskiej Kościoła w Polsce i na świecie, a także Polski i całego świata. Wieczorem Ojciec Święty odmawia z wiernymi "Apel Jasnogórski". Modlitwę kończy wzruszającym śpiewem pieśni "Była cicha i piękna jak wiosna".

5 czerwca 1979, Częstochowa – czwarty dzień pielgrzymki

O godz. 7.30 fanfary jasnogórskie zwołują pierwszą tego dnia mszę św. z udziałem Ojca Świętego. Przybyły na nią siostry zakonne z całej Polski. Na godz. 10 prymas Wyszyński zwołał 169. Konferencję Plenarną Episkopatu Polski. Po raz pierwszy uczestniczy w niej najwyższy zwierzchnik Kościoła katolickiego. Ojciec Święty spotyka się też z Radą Naukową Episkopatu Polski. Po powitaniu ks. prof. Mariana Rechowicza papież mówi: - Jak się tak rozglądnę dobrze po tym towarzystwie, to widzę, że może któraś z obecnych tutaj osób mogła mi kiedyś postawić pałę…

6 czerwca 1979, Częstochowa – Kraków – piaty dzień pielgrzymki

Po homilii w Częstochowie do młodzieży seminaryjnej i studentów uczelni katolickich oraz spotkaniu z chorymi i ich opiekunami, papież spotyka się z pielgrzymką profesorów i studentów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tego dnia odprawia msze św. dla pielgrzymów z Górnego Śląska i Zagłębia. Homilie poświęca chrześcijańskiemu wymiarowi pracy. Na koniec mszy zwraca się do Ślązaków: - Proszę Was tylko, żebyście krzyknęli od Was do papieża przez te 1500 kilometrów: Szczęść Boże!

Potem papież rusza do Krakowa. - Muszę tam dolecieć jeszcze za widoku, żebyśmy gdzie nie zbłądzili.
Na lotnisko w podkrakowskich Balicach papież przylatuje ok. godz. 20. Bije Dzwon Zygmunta. Przy powitaniu Ojciec Święty żartuje: - Słyszałem, jak mówią, że papież uśmiecha się jak w telewizji, a ja bym wolał, żeby mówili, że papież uśmiecha się jak dawniej, w Krakowie.

Na ulice wyszedł cały Kraków. Papież przejeżdża otwartym samochodem do katedry na Wawelu, często przystaje, wita się z ludźmi. Z Wawelu, już w ciemnościach, przyjeżdża do swej dawnej rezydencji przy ul. Franciszkańskiej 3. Pod oknem tłum młodzieży śpiewem wywołuje go do okna. Papież przyłącza się do śpiewu.

7 czerwca 1979, Kraków – Kalwaria Zebrzydowska – Wadowice – szósty dzień pielgrzymki

Rankiem Ojciec Święty wyjeżdża z Franciszkańskiej i w drodze do Oświęcimia zatrzymuje się w Kalwarii Zebrzydowskiej i rodzinnych Wadowicach. W Kalwarii Zebrzydowskiej modli się przed obrazem Matki Boskiej Kalwaryjskiej. W Wadowicach odwiedza parafię Ofiarowania Najświętszej Marii Panny. W Oświęcimiu modli się w celi o. Maksymiliana Kolbego. Mszę odprawia z kapłanami – byłymi więźniami hitlerowskich obozów koncentracyjnych. Papież mówi: - Przybywam, ażeby razem z wami, bez względu na to, jaka jest wasza wiara, jeszcze raz popatrzeć w oczy sprawie człowieka.

Wieczorem w Krakowie przy Franciszkańskiej 3 młodzież czeka na Jana Pawła II i podobnie, jak poprzedniego dnia, wywołuje go śpiewem do okna.

8 czerwca 1979, Kraków – Nowy Targ – siódmy dzień pielgrzymki

Ojciec Święty przylatuje do Nowego Targu. Wita go kardynał Franciszek Macharski. Po mszy papieski helikopter krąży nad Tatrami. O godz. 17 w katedrze na Wawelu papież uroczyście zamyka Duszpasterski Synod Archidiecezji Krakowskiej. Z Wawelu Jan Paweł II przejeżdża do sanktuarium na Skałce. Tu spotyka się ze światem kultury, nauki i sztuki. Na dziedzińcu sanktuarium, na dachach i drzewach gromadzi się młodzież. Papież odkłada kartkę z oficjalnym przemówieniem i rozmawia z młodymi ludźmi. Wspomina swoją młodość, śpiewa. Ze Skałki tłum wraz z papieżem rusza na Franciszkańską. - Jak byłem w Krakowie, to nigdy po oknach nie łaziłem, a teraz co się ze mną stało?

9 czerwca 1979, Kraków – Nowa Huta – Mogiła – ósmy dzień pielgrzymki

Papież rozpoczął dzień od spotkania z radą papieskiego Wydziału Teologicznego. O godz. 10 przemawia do chorych. Podchodzi do niepełnosprawnych na wózkach, przytula chore dzieci.

O godz. 11.40 papieski śmigłowiec ląduje w pobliżu opactwa oo. Cystersów w Mogile - Nowej Hucie. Tłumy wiernych zgotowały papieżowi niezwykłe owacje. Homilii przysłuchiwali się także kardynałowie: Joseph Ratzinger z Monachium, Franz Koenig z Wiednia, Joseph Gray z Edynburga, Frantisek Tomasek z Pragi.

Po południu Jan Paweł II modli się przy grobie rodziców i brata. Potem jedzie do Kościoła Mariackiego, gdzie czekają na niego siostry zakonne z Krakowa i archidiecezji. - Kto by mi tak pięknie śpiewał, gdyby was nie było? Bogu dzięki, że jesteście! Bogu dzięki!

O godz. 20 Ojciec Święty przemawia do przedstawicieli zagranicznych episkopatów, przybyłych do Krakowa. Pod oknem przy Franciszkańskiej 3 na swą ostatnią audiencję "okienną" czeka tłum rozśpiewanej młodzieży.

10 czerwca 1979, Kraków – dziewiąty dzień pielgrzymki

O godz. 10 hejnał z wieży Kościoła Mariackiego ogłasza przybycie papieża na krakowskie Błonia. Papież przez pół godziny objeżdża sektory wypełnione rekordową, blisko dwumilionową, rzeszą wiernych. Wokół ołtarza stoją kardynałowie i biskupi z całego świata. Słowa powitania wygłasza prymas Stefan Wyszyński i kard. Franciszek Macharski. W czasie homilii Ojciec Święty mówi: - Musicie być mocni mocą wiary, nadziei i miłości.

Po powrocie na Franciszkańską papież przemawia do dziennikarzy obsługujących pielgrzymkę – po polsku, francusku, włosku i angielsku.

Po tym spotkaniu papież odkrytym samochodem odjeżdża na lotnisko w Balicach. Wzdłuż całej trasy tłumy pozdrawiają  papieża. Na lotnisku Jan Paweł II wyraźnie wzruszony mówi: - Żegnam Polskę, żegnam Ojczyznę moją. Klęka i całuje ziemię. Ostatnim minutom na lotnisku towarzyszy przejmująca muzyka i śpiew górali: "Góralu, czy ci nie żal…" O godz. 17 samolot z Ojcem Świętym startuje w drogę powrotną do Rzymu.

***

Pozostałe wydarzenia:

1 stycznia 1979 roku w 12. Światowym Dniu Pokoju papież ogłosił orędzie "Osiągniemy pokój wychowując do pokoju", w którym czytamy: "Wielka sprawa pokoju między narodami wymaga współdziałania wszystkich mocy zawartych w sercu człowieka. Krótko przed śmiercią mój Poprzednik, Paweł VI, chciał je wyzwolić, usprawnić i wychować, wyznaczając jako hasło Światowego Dnia Pokoju na rok 1979 te słowa: Osiągniemy pokój wychowując do pokoju..."

W 1967 roku dał ideę Światowego Dnia Pokoju, w przekonaniu, że pokój jest sprawą wszystkich ludzi bez wyjątku i że każdy winien podjąć tę inicjatywę jak swoją własną. Od owej daty co roku specjalnym orędziem zapraszał tych, którzy dźwigają odpowiedzialność za los narodów i organizacji międzynarodowych, żeby wznowili i wyrazili publicznie to, co usprawiedliwia ich władzę, a mianowicie troskę o postęp i współżycie pokojowe ludzi wolnych, sprawiedliwych i złączonych braterską miłością. Najrozmaitsze wspólnoty spotykały się, aby wysławiać bezcenne dobro jakim jest pokój, i by umacniać swoją wolę obrony i służby na rzecz pokoju. Podejmuję z rąk mojego czcigodnego Poprzednika laskę pielgrzyma pokoju. Jestem przy Was, na tej samej drodze, z Ewangelią pokoju w ręku. "Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój". Zgodnie z ostatnim pragnieniem Pawła VI zapraszam Was do wspólnych obchodów Światowego Dnia Pokoju z początkiem 1979 roku".

6 stycznia 1979 Jan Paweł II udzielił swemu następcy w archidiecezji krakowskiej, ks. Franciszkowi Macharskiemu, sakry biskupiej. Tego dnia wyświęconych zostało 321 biskupów. Dzień później, 7 stycznia, w kaplicy Sykstyńskiej papież odprawił pierwszą mszę św. w języku polskim, transmitowaną przez Radio Watykańskie. Polskie msze były od tego momentu odprawiane i transmitowane we wszystkie niedziele i święta do początku 1997 roku. 24 stycznia 1979 do Watykanu przybył minister spraw zagranicznych ZSRR Andriej Gromyko. Spotkanie było kontynuacja dialogu Watykanu z Moskwą, zapoczątkowanego przez Pawła VI w 1966 roku.

Pierwsza pielgrzymka apostolska

W pierwszą zagraniczną podróż Ojciec Św. udał się 25 stycznia na Dominikanę, do Meksyku i na wyspy Bahama. Na lotnisku Santo Domingo na Dominikanie Jan Paweł II po raz pierwszy ucałował ziemię odwiedzanego kraju. Zapoczątkował w ten sposób zwyczaj, który stał się nieodłącznym elementem pielgrzymek. W Meksyku papież otworzył obrady III Konferencji Generalnej Rady Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Puebli. Podróż była również symbolicznym początkiem "wojny" Jana Pawła II z teologią wyzwolenia. "Ta koncepcja Chrystusa jako polityka, rewolucjonisty, jako wywrotowca z Nazaretu, nie zgadza się z nauczaniem Kościoła", powiedział Ojciec Św. w Meksyku.

Papież udziala ślubu

Nie tylko wielka polityka, ale również sprawy zwykłych ludzi były bliskie papieżowi. 25 lutego w Kaplicy Paulińskiej w Watykanie miało miejsce niecodzienne wydarzenie: udzielił ślubu córce pracownika Zakładu Oczyszczania Miasta Vittorii Janni i robotnikowi Mario Maltese.

Jezus Chrustus odkupiciel człowieka

Pierwsza encyklika Jana Pawła II, "Redemptor hominis" o Jezusie Chrystusie Odkupicielu człowieka, została ogłoszona 4 marca 1979 roku.

Pontyfikat Jana Pawła II stał pod znakiem ekumenizmu i dialogu z przedstawicielami innych religii. Pierwszym sygnałem, świadczącym o otwartości papieża na inne wyznania było spotkanie z przedstawicielami organizacji żydowskich z całego świata, które odbyło się w sali Tronowej 12 marca. Ojciec Św. wygłosił na nim przemówienie zatytułowane "Braterski dialog".

Tysiąclecie chrześcijaństwa na Rusi Kijowskiej

Kolejnym przejawem ekumenizmu Jana Pawła II było orędzie z 3 kwietnia do ukraińskiego kardynała Josyfa Slipyja, które zapowiada obchody tysiąclecia chrześcijaństwa na Rusi Kijowskiej w 1988 roku i broni zasady powszechnej wolności religijnej.

"Odczujmy głęboko tę jedność, której uczestnikami było Dwunastu Apostołów" pisze 8 kwietnia 1979 Jan Paweł II w liście do biskupów, a w pierwszym liście do wszystkich kapłanów Kościoła na Wielki Czwartek przypomina o służebnej roli kapłaństwa. Cztery dni później Ojciec Św. odprawił Liturgię Wielkopiątkową w Bazylice św. Piotra i przewodniczył Drodze Krzyżowej w Koloseum.

Pierwsza msza beatyfikacyjna

29 kwietnia 1979 ma miejsce pierwsza msza beatyfikacyjna pontyfikatu Jana Pawła II. Beatyfikowani zostali Hiszpan Franciszek Coll Guirt, kapłan, dominikanin, założyciel Zgromadzenia Sióstr Dominikanek od Zwiastowania NMP i Francuz Jakub Dezydery Laval, kapłan ze Zgromadzenia Ducha Świętego od Najświętszego Serca Maryi, lekarz, misjonarz na wyspie Maurytius. W ciągu swego pontyfikatu Jan Paweł II ogłosił 1345 błogosławionych i 483 świętych. Dzień później arcybiskup Agostino Casaroli zostaje mianowany prosekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej.

Audiencja dla kard. Wyszyńskiego

W maju papież spotykał się z przedstawicielami Polonii z 20 krajów i przyjął na audiencji kard. Stefana Wyszyńskiego, po czym udał się na pielgrzymkę apostolską do Włoch, odwiedzając Monte Cassino, gdzie 18 maja odprawił mszę św. na cmentarzu polskich żołnierzy w 35. rocznicę bitwy pod Monte Cassino.

31 maja miała miejsce beatyfikacja przez zatwierdzenie kultu Jadwigi, królowej Polski.

Pierwsza pielgrzymka do ojczyzny

2 czerwca rozpoczęła się druga zagraniczna pielgrzymka apostolska, której celem była Polska. Pielgrzymka odbyła się pod hasłem "Gaude Mater Polonia". Papież po raz pierwszy od wyboru na zwierzchnika Kościoła udał się do ojczyzny.  W czasie mszy św. pontyfikalnej na pl. Zwycięstwa w Warszawie wypowiedział słynne zdanie: "Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi". Ojciec św. odwiedził: Warszawę, Gniezno, Częstochowę, Kraków, Kalwarię Zebrzydowską, Wadowice, Oświęcim, Kraków, Nowy Targ i ponownie Kraków, skąd 10 czerwca odleciał do Rzymu.

30 czerwca 1979 podczas swego pierwszego konsystorza Jan Paweł II mianował czternastu nowych kardynałów, wśród których byli abp Franciszek Macharski i bp Władysław Rubin. W czasie pontyfikatu papież na 9 konsystorzach mianował 231 kardynałów i jednego in pectore.

Latem 1979 roku Jan Paweł II odbył kilka pielgrzymek apostolskich do Włoch, odwiedzając Canale d'Agordo, Belluno, Treviso, Nettuno, Albano, Loreto, Anconę, Grottaferratę i Pomezię. Przełom września i października, to pielgrzymka do Irlandii i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. 29 września w Dublinie Ojciec Św. odprawił mszę św. dla 300 tys. wiernych. Podróż po USA rozpoczęła się od Nowego Jorku, gdzie Jan Paweł II wygłosił przemówienie podczas 34. Sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych: "Godność osoby ludzkiej fundamentem sprawiedliwości i pokoju". Następnie udał się do Filadelfii i Des Moines, gdzie m.in. koncelebrował mszę św. dla ponad 800 tys. wiernych, spotykał się z Polonią w Chicago, a 6 października przybył do Waszyngtonu, gdzie był podejmowany przez prezydenta USA Jimmy`ego Cartera.

16 października 1979 - drugi rok pontyfikatu.

6 listopada 1979 papież zwołał kolegium kardynalskie na pierwsze od 400 lat plenarne posiedzenie konsultacyjne. Przemówił do 120 kardynałów, zgromadzonych w Auli Synodu w Watykanie, apelując o "Zespolenie w prawdzie i miłości dla urzeczywistnienia wskazań Soboru".

10 listopada 1979 w czasie posiedzenia Papieskiej Akademii Nauk Jan Paweł II wspomniał Alberta Einsteina w 100. rocznicę jego urodzin i wezwał do ponownego zbadania sprawy Galileusza. Wygłosił przemówienie: "Głęboka harmonia łączy prawdy naukowe z prawdami wiary".

Podróż papieska do Turcji

4. papieska podróż zagraniczna trwała od 29 do 30 listopada. Celem była Turcja. Jan Paweł II złożył m.in. wizytę patriarsze ekumenicznemu Dimitriosowi I, spotykał się z przedstawicielami prawosławnego Kościoła ormiańskiego, prawosławnego Kościoła syryjskiego oraz członkami Konferencji Episkopatu Turcji. W trakcie pielgrzymki opublikowano list apostolski "Inter sanctos", ogłaszający św. Franciszka patronem ekologów.

15 grudnia 1979 Kongregacja Nauki Wiary oświadczyła, że ks. Hansa Künga nie można uznać za teologa katolickiego. W czasie wizyty w Uniwersytecie Gregoriańskim Jan Paweł II wygłosił przemówienie na temat znaczenia teologii dla profetycznego posłannictwa Kościoła "Otwarcie teologii w odniesieniu do innych nauk".

28 grudnia 1979 papież mianował arcybiskupem Mediolanu Carla Marię Martiniego SJ, rektora Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego.

Na podst."Ilustrowanego kalendarium Wielkiego Pontyfikatu"